Godfried Danneels

W dzisiejszym świecie Godfried Danneels stał się tematem wielkiej wagi i debaty. Znaczenie Godfried Danneels przekroczyło różne obszary, od nauki po kulturę popularną, generując sprzeczne opinie i wywołując niekończące się dyskusje. Znaczenie zrozumienia i kompleksowego zajęcia się Godfried Danneels ma fundamentalne znaczenie, ponieważ jego implikacje wpływają nie tylko na poziom indywidualny, ale mają także reperkusje na poziomie zbiorowym. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom na Godfried Danneels, analizując jego znaczenie, implikacje i sposób, w jaki ukształtował nasze obecne społeczeństwo.

Godfried Danneels
Godfried Maria Jules Danneels
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Godfried Danneels (2013)
Herb duchownego Apparuit humanitas Dei nostri
Objawiło się człowieczeństwo naszego Boga
Kraj działania

Belgia

Data i miejsce urodzenia

4 czerwca 1933
Kanegem

Data i miejsce śmierci

14 marca 2019
Mechelen

Arcybiskup metropolita mecheleńsko-brukselski
Okres sprawowania

1979–2010

Prymas Belgii
Okres sprawowania

1979–2010

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

17 sierpnia 1957

Nominacja biskupia

4 listopada 1977

Sakra biskupia

19 grudnia 1977

Kreacja kardynalska

2 lutego 1983
Jan Paweł II

Kościół tytularny

bazylika św. Anastazji na Palatynie

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

19 grudnia 1977

Konsekrator

Leo Jozef Suenens

Współkonsekratorzy

Emiel-Jozef De Smedt
Jules Victor Daem
Jean Huard
Guillaume Marie van Zuylen

Godfried Maria Jules Danneels (ur. 4 czerwca 1933 w Kanegem, zm. 14 marca 2019 w Mechelen) – belgijski duchowny rzymskokatolicki, biskup antwerpski w latach 1977–1979, arcybiskup metropolita mecheleńsko-brukselski i tym samym prymas Belgii w latach 1979–2010, kardynał prezbiter od 1983.

Życiorys

Studiował na Uniwersytecie Katolickim w Louvain, przyjął święcenia kapłańskie 17 sierpnia 1957. Na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie obronił doktorat z teologii (1959). Był wykładowcą i dyrektorem duchowym wyższego seminarium duchownego w Brugii, później wykładał także na Uniwersytecie Katolickim w Louvain. Był autorem wielu książek teologicznych, wchodził w skład redakcji flamandzkiego przeglądu międzydiecezjalnego „Collationes”.

4 listopada 1977 został mianowany biskupem Antwerpii, sakrę odebrał 19 grudnia 1977 z rąk arcybiskupa brukselsko-mecheleńskiego, kardynała Léon-Josepha Suenensa. W grudniu 1979 został następcą kardynała Suesensa (który przeszedł w stan spoczynku) na czele archidiecezji brukselsko-mecheleńskiej i został zarazem prymasem Belgii; objął również funkcję przewodniczącego Konferencji Episkopatu Belgii, a we wrześniu 1980 – ordynariusza wojskowego Belgii. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, był członkiem sekretariatu generalnego Synodu; w styczniu 1980 pełnił funkcję prezydenta-delegata Specjalnego Synodu Biskupów Holenderskich w Watykanie.

2 lutego 1983 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera bazyliki św. Anastazji na Palatynie. 18 stycznia 2010 przeszedł na emeryturę. Jego następcą został bp André-Mutien Léonard, ówczesny ordynariusz diecezji Namur.

Uczestnik konklawe 2005 i konklawe 2013 roku. Podczas konklawe w 2013 sprawował funkcję kardynała protoprezbitera (kardynała prezbitera o najdłuższym stażu spośród uczestników konklawe) i podczas inauguracyjnej mszy papieża Franciszka był w delegacji wręczającej insygnia nowemu zwierzchnikowi Kościoła. 4 czerwca 2013 w związku z ukończeniem 80 lat utracił prawo udziału w konklawe.

Zmarł 14 marca 2019.

Przypisy

Bibliografia