W dzisiejszym świecie Heinrich Gärtner stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ społeczny, znaczenie historyczne czy wpływ na życie codzienne, Heinrich Gärtner przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. Od powstania do rozwoju i możliwych przyszłych konsekwencji, Heinrich Gärtner wywołał szeroką debatę i dyskusję w różnych obszarach. W tym artykule dokładnie zbadamy Heinrich Gärtner i jego wiele aspektów, mając na celu zapewnienie szerokiego i wszechstronnego przeglądu tego tematu.
Data i miejsce urodzenia |
22 lutego 1828 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
19 lutego 1909 |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki |
Heinrich Gärtner (ur. 22 lutego 1828 w Neustrelitz, zm. 19 lutego 1909 w Dreźnie) – niemiecki malarz pejzażysta.
Rysunku uczył się u grawera Ferdinanda Ruscheweyha. W 1845 studiował malarstwo pejzażowe u Wilhelma Schirmera w Berlinie, a w 1847 pod kierunkiem Ludwiga Richtera w Dreźnie. W 1856 udał się do Rzymu by kontynuować naukę u Petera von Corneliusa i studiować dzieła dawnych mistrzów. Po powrocie do Niemiec wziął udział w wystawie w Lipsku, gdzie otrzymał II nagrodę. W latach 1854–1888 wystawiał w Monachium i Dreźnie.
Gärtner dążył do połączenia stylizowanego malarstwa pejzażowego z wymogami nowoczesnej wówczas kolorystyki. Wykonał kilka cykli pejzażowych ze sztafażem, m.in. malowidła ścienne w willach Adalberta von Lanny w Pradze i Gmunden oraz 10 obrazów temperą z cyklu Leben der Psyche w willi Dürra, radnego miejskiego w Connewitz pod Lipskiem. Zlecono mu namalowanie niektórych dekoracji ściennych w nowym Teatrze Dworskim w Dreźnie, a następnie cyklu 12 malowideł enkaustycznych w Sali Rzeźby w Muzeum w Lipsku, przedstawiających rozwój twórczości rzeźbiarskiej od starożytności do czasów nowożytnych (1879). Po zwycięstwie w konkursie na dekorację klatki schodowej w Muzeum Rolnictwa w Berlinie wykonał tam w latach 1883–1885 trzy duże kompozycje pejzażowe. Inne znane dzieła Gärtnera, to Sommerabend (1854) oraz Die Rückkehr des verlorenen Sohnes (1859).
W Polsce można oglądać jego wielkoformatowy obraz olejny Ifigenię w Taurydzie (1893), znajdujący się w auli budynku I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Olsztynie.