W dzisiejszym świecie Helenio Herrera stał się istotnym tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem szerokiego grona odbiorców. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na kulturę popularną, Helenio Herrera jest tematem, który nadal budzi debatę i kontrowersje. Od swoich początków po ewolucję we współczesnym świecie, Helenio Herrera przyciągał uwagę naukowców, ekspertów, entuzjastów i ciekawskich. W tym artykule dokładnie zbadamy wszystkie aspekty związane z Helenio Herrera, oferując kompleksowy i szczegółowy przegląd, który pozwoli czytelnikowi lepiej zrozumieć jego znaczenie i znaczenie w dzisiejszym świecie.
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Helenio Herrera (ur. 10 kwietnia 1910 w Buenos Aires, zm. 9 listopada 1997 w Wenecji) – argentyński piłkarz i trener piłkarski, nazywany „magiem futbolu”.
Helenio Herrera urodził się w Argentynie, ale już w wieku 4 lat wraz z rodzicami przeniósł się do Casablanki w Maroku, gdzie wszyscy przyjęli obywatelstwo Francji.
Jako piłkarz grał na pozycji obrońcy w marokańskim klubie RC Casablanca, skąd w 1932 przeniósł się do francuskiego klubu CASG Paryż. Potem grał kolejno w: Stade Français, FCO Charleville, Excelsior Roubaix, Red Star Saint-Ouen, Stade Francais, EF Paris-Capitale, Puteaux, w którym rozpoczął karierę trenerską.
Po pracy trenerskiej z Puteaux i Club Francais, oraz reprezentacją Francji (1946–1948), z którymi nie odniósł wielkich sukcesów, Herrera przeniósł się do Hiszpanii, gdzie przez 6 lat trenował kolejno: Real Valladolid, Atlético Madryt, Deportivo La Coruna, Sevilla FC. w 1956 wyjechał na 2 lata do Portugalii, gdzie trenował CF Os Belenenses. W latach 1958–1960 trenował FC Barcelona, ale po konflikcie z jej największą gwiazdą Ladislao Kubalą, podał się do dymisji i przeniósł się do Interu Mediolan, z którym osiągnął swoje największe sukcesy trenerskie.
W Interze zaczął stosować taktykę zwaną Catenaccio (wł. rygiel, zasuwka). Polegało to oparciu taktyki przede wszystkim na obronie, w myśl motto Herrery: „jeśli nie stracimy bramki, nie przegramy meczu”. Przez catenaccio przylgnęło do niego etykietka „grabarza futbolu”, gdyż drużyny z Włoch zaczęły szybko naśladować taktykę Herrery, choć trzeba przyznać, że Inter pod jego wodzą prezentował całkiem widowiskowy styl gry, co zaowocowało sukcesami we Włoszech i w Europie. Równolegle z pracą w FC Barcelona i Interze, Herrera pracował z reprezentacją Hiszpanii (1959–1962), z którą gościł w Chorzowie w 1959 roku, na meczu w eliminacjach Pucharu Narodów. W latach 1966–1967 wspólnie z Ferruccio Valcareggim, prowadził reprezentację Włoch. Po konflikcie z kierownictwem Interu, Herrera przeniósł się w 1968 do AS Roma. Z tego okresu najbardziej pamiętają go kibice w Polsce, za sprawą meczów Romy z Górnikiem Zabrze w półfinale Pucharu Zdobywców Pucharów. Po okresie pracy w Romie, powrócił w 1973 roku do Interu, ale nie odniósł tam już sukcesów, co spowodowane było atakiem serca po którym wycofał się z pracy trenerskiej. Powrócił do niej jeszcze dwa razy w 1978 w Rimini i w 1979 w FC Barcelona. W 1981 ostatecznie wycofał się z pracy trenerskiej. Resztę życia spędził na emeryturze w Wenecji.