W tym artykule poruszymy temat Hellertion, który ma dziś ogromne znaczenie. Hellertion zyskał ogromne znaczenie w różnych obszarach, wywołując zainteresowanie i debatę wśród ekspertów i ogółu społeczeństwa. Przez lata Hellertion zapoczątkował serię badań, teorii i refleksji, które wzbogaciły wiedzę na ten temat. Podobnie Hellertion wygenerował różne stanowiska i opinie, które odzwierciedlają różnorodność istniejących perspektyw w tej kwestii. W tym artykule zostaną przeanalizowane różne aspekty związane z Hellertion, a także jego implikacje i reperkusje w dzisiejszym społeczeństwie.
Hellertion – instrument muzyczny z grupy elektrofonów elektromechanicznych skonstruowany przez niemieckich inżynierów Petera Lertesa i Brunona Helbergera w 1930 roku na zasadzie trautonium. Jego dźwięki przypominają gwizd. Instrument bazował na oscylatorze harmonicznym typu RLC[potrzebny przypis]. Zamiast klawiatury lub przełącznika wielopozycyjnego ma napiętą strunę, po której przesuwa się palec, zmieniając częstotliwośc wytwarzanych impulsów elektrycznych, czyli wysokość dźwięku. Pasek jest listwą pokrytą skórą, w której poprzez wywarcie nacisku palcem w różnych miejscach na jej długości zmienia się oporność. Jest to więc w zasadzie opornik o zmiennej oporności. Zakres dźwięków obejmuje około pięciu oktaw. Jako że instrument nie ma własnego stroju, wymaga od grającego dobrego słuchu oraz doświadczenia w wyborze punktów, gdzie można było znaleźć dźwięki muzyczne. Instrument w swej istocie był prototypem sensorowego opornika o zmiennej oporności[potrzebny przypis].
Pierwsze modele instrumentu były monofoniczne. W późniejszych uzyskano efekt polifoniczny stosując cztery lub sześć oscylatorów oraz sterujących je oporników[potrzebny przypis].
Następcą hellertionu był helliophon zbudowany przez tych samych wynalazców w 1936 roku. Helliophon posiadał klawiaturę, dzielącą oktawę na dziesięć tonów. Oba instrumenty używane były w produkcjach muzycznych. Według przekazów instrumenty wiernie odtwarzały różne dźwięki instrumentalne, a nawet chóralne. Jednak, jako że nie zachowały się żadne egzemplarze instrumentów ani nagrania ich dźwięków, trudno jest potwierdzić te informacje[potrzebny przypis].