W dzisiejszym świecie Henryk I Starszy (książę Brunszwiku) zajmuje centralne miejsce w społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na kulturę popularną, znaczenie w środowisku akademickim, wpływ na politykę czy znaczenie w historii, Henryk I Starszy (książę Brunszwiku) jest przedstawiany jako temat interesujący, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Przez lata Henryk I Starszy (książę Brunszwiku) budził zainteresowanie badaczy, dziennikarzy, pisarzy i zwykłych ludzi, wywołując debaty, refleksje i dyskusje na temat jego znaczenia, ewolucji i wpływu na różne aspekty życia codziennego. W tym artykule zagłębimy się w najważniejsze aspekty Henryk I Starszy (książę Brunszwiku), badając jego pochodzenie, rozwój i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
książę Brunszwiku-Wolfenbüttel | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Elżbieta ze Stolbergu |
Żona |
Katarzyna pomorska |
Dzieci |
Krzysztof, Katarzyna, Henryk II Młodszy, Franciszek, Jerzy, Wilhelm, Elżbieta, Eryk |
Henryk I Starszy (ur. 24 czerwca 1463 r., zm. 23 czerwca 1514 r. pod Leer) – książę Brunszwiku-Wolfenbüttel od 1495 r. z dynastii Welfów.
Henryk był starszym spośród dwóch synów księcia Brunszwiku Wilhelma II Młodszego i Elżbiety, córki hrabiego Stolbergu Bodona VII.
Henryk i jego młodszy brat Eryk jeszcze za życia ojca, od 1487 r. stopniowo otrzymywali coraz większe udziału w rządzeniu księstwem Brunszwiku. W 1495 r. ojciec ostatecznie ustąpił, a państwo zostało podzielone między braci: Henrykowi przypadła część z siedzibą w Wolfenbüttel, zaś Erykowi – z Calenbergiem i Getyngą. Chciał umocnić władzę książęcą i był zdecydowanym przeciwnikiem swobód miejskich – jeszcze w latach 80. uczestniczył w walkach ojca przeciwko Hildesheim, potem próbował podporządkować sobie Hanower (zarówno siłą, jak i zabiegami politycznymi, jednak bezskutecznie). W 1492 r. wybuchł spór między Henrykiem a mieszczanami Brunszwiku, jednak ośmiomiesięczne oblężenie miasta przez księcia nie przyniosło efektu i ostatecznie musiał zawrzeć z nim traktat.
Od momentu nominacji swego najstarszego syna Henryka, Krzysztofa na biskupa koadiutora Bremy w 1500 r. Henryk skierował swoją uwagę na wybrzeże Morza Północnego. W 1501 zaangażował się w wojnę biskupstwa o podporządkowanie Butjadingen, jednak bezskutecznie. Po wyborze Krzysztofa na arcybiskupa podjął ponowną próbę zdobycia tego rejonu, tym razem z powodzeniem (1513). Kontynuował kampanię we Fryzji, gdzie rok później zginął podczas oblężenia Leer.
W sierpniu 1486 r. Henryk poślubił Katarzynę, córkę księcia zachodniopomorskiego Eryka II. Z małżeństwa tego pochodziły liczne dzieci, w tym: