III Oddział Kancelarii Osobistej Jego Cesarskiej Mości
W dzisiejszym świecie III Oddział Kancelarii Osobistej Jego Cesarskiej Mości stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona osób. Od momentu pojawienia się III Oddział Kancelarii Osobistej Jego Cesarskiej Mości wywołał liczne dyskusje i kontrowersje, wyznaczając punkt zwrotny w dziedzinie _var2. W miarę postępu świata i nowych wyzwań III Oddział Kancelarii Osobistej Jego Cesarskiej Mości pozostaje centralnym problemem, który w dalszym ciągu przyciąga uwagę ekspertów, władz i obywateli. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty związane z III Oddział Kancelarii Osobistej Jego Cesarskiej Mości, jego wpływem na dzisiejsze społeczeństwo i możliwymi implikacjami na przyszłość.
III Oddział Kancelarii Osobistej Jego Cesarskiej Mości (ros. III отделение собственной Его Императорского Величества (Е.И.В.) канцелярии) – najwyższy organ tajnej policji Imperium Rosyjskiego utworzony w 1826. Do jego kompetencji należało m.in. zbieranie informacji o tajnych stowarzyszeniach, inwigilacja osób podejrzanych, śledzenie cudzoziemców odwiedzających Rosję, obserwacja działalności sekt religijnych, wykrywanie fałszerstw znaków pieniężnych i nadzór nad twierdzami Pietropawłowską i Szlisselburg. Istniał do 1880, kiedy to po próbie zamachu na cesarza Aleksandra II, wraz z Samodzielnym Korpusem Żandarmów został podporządkowany Najwyższej Komisji Zarządzającej, a wkrótce został zniesiony. Jego obowiązki przejął Departament Policji w MSW, a w 1881 r. Ochrana.
Struktura
Oddział III dzielił się na ekspedycje:
- I – policji (przestępstwa polityczne przeciwko władzy)
- II – fałszerstwa, sekty religijne, morderstwa, pańszczyzna
- III – cudzoziemcy
- IV – wypadki, sprawy służbowe
- V (utworzona w 1842) – cenzura przedstawień teatralnych (od 1828 w kompetencji I ekspedycji)
Szefowie
- hrabia Aleksander von Benckendorff (1826–1844)
- hrabia Aleksiej Fiodorowicz Orłow (1844–1856)
- książę Wasilij Andriejewicz Dołgorukow (1856–1866)
- hrabia Piotr Andriejewicz Szuwałow (1866–1874)
- Aleksandr Lwowicz Potapow (1874–1876)
- Nikołaj Władimirowicz Mieziencow (1876–1878)
- Aleksander Romanowicz Drenteln (1878–1880)
Bibliografia
- Ludwik Bazylow, Historia Powszechna 1789-1918, Warszawa, 1986
- Ludwik Bazylow, Paweł Wieczorkiewicz, Historia Rosji, 2005
- Ronald Hingley, The Russian Secret Police: Muscovite, Imperial, and Soviet Political Security Operations (Simon & Schuster, New York, 1970). ISBN 0-671-20886-1
- R. J. Stove, The Unsleeping Eye: Secret Police and Their Victims (Encounter Books, San Francisco, 2003). ISBN 1-893554-66-X
| Obecne |
|
|---|---|
| Historyczne |
|
| Tematy wspólne |
.svg)