W dzisiejszym świecie IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie to temat, który zyskał duże znaczenie i wywarł znaczący wpływ na społeczeństwo. Z biegiem czasu IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie zyskał większe znaczenie w różnych obszarach, wywołując dyskusje, debaty i analizy wokół jego znaczenia i implikacji. Dlatego istotne jest zagłębienie się w badanie i zrozumienie IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie, ponieważ jego zrozumienie i analiza są transcendentalne w stosunku do zrozumienia świata, w którym żyjemy. W tym artykule zagłębimy się w różne wymiary i aspekty związane z IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie, w celu przedstawienia kompleksowego spojrzenia na ten temat i jego implikacje dla dzisiejszego społeczeństwa.
liceum | |
Budynek szkoły od strony ul. Hożej | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
ul. Hoża 88 |
Data założenia |
1874 |
Patron | |
Dyrektor |
Joanna Kiełbasa |
Wicedyrektorzy |
Anna Drosio |
Położenie na mapie Warszawy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
52°13′30,0″N 21°00′17,3″E/52,225000 21,004806 | |
Strona internetowa |
IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej – publiczne liceum ogólnokształcące w Warszawie założone w 1874. Jest najstarszym warszawskim liceum.
Początki szkoły sięgają 1874, kiedy to powstała prywatna pensja dla dziewcząt Izabeli Smolikowskiej. W 1896 pensja przeszła na własność Pauliny Hewelke, która prowadziła ją aż do upaństwowienia. Na przełomie XIX i XX wieku, pensja Pauliny Hewelke była jedną z pierwszych, w których lekcje prowadzono po polsku. Wśród ówczesnych nauczycieli byli między innymi polonista Adam Kryński, współautor wielkiego Słownika Języka Polskiego, czy geograf Wacław Nałkowski.
W tamtych latach w gimnazjum nauki pobierała autorka Nocy i dni Maria Dąbrowska oraz Maria Kownacka, autorka Plastusiowego Pamiętnika. Istnieje bardzo prawdopodobne przypuszczenie, iż pensja p. Hewelke służyła Bolesławowi Prusowi za pierwowzór pensji pani Latter z Emancypantek. Pensja mieściła się wtedy na rogu ulic Marszałkowskiej i Sienkiewicza, a Prus pracował naprzeciwko, w gmachu wydawnictwa Gebethner i Wolff.
Po upaństwowieniu w 1919 szkoła otrzymała imię, które nosi do dziś. Dyrekcję objęła p. Helena Goska i prowadziła gimnazjum do 1933, kiedy to dyrektorką została dr Władysława Hoszowska, kierująca szkołą do 1944.
W latach międzywojennych w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Klementyny z Tańskich Hoffmanowej nie tylko uczono sztuki zdobywania wiedzy, ale dbano także o wyrobienie postaw moralnych i obywatelskich uczennic, rozbudzenie i ugruntowanie ich osobistych zainteresowań i talentów. Z grona uczennic Liceum Hoffmanowej wyszły znane artystki – między innymi znakomita skrzypaczka Eugenia Umińska, a także aktorki: Barbara Drapińska i Irena Kwiatkowska.
Przez cały okres okupacji hitlerowskiej szkoła nie przerwała pracy. W 1939 naukę podjęto z jednomiesięcznym opóźnieniem, 5 października 1939 w lokalu przy ul. Mazowieckiej, a półtora miesiąca potem powrócono do własnego budynku. Po zamknięciu przez Niemców polskich szkół średnich, grono pedagogiczne pod kierownictwem dr Hoszowskiej natychmiast przystąpiło do organizowania tajnych kompletów. Zaczęły one działalność 1 grudnia 1939 i nie przerwały jej aż do wybuchu powstania warszawskiego. Szkoła funkcjonowała pod różnymi oficjalnymi szyldami, które miały odwrócić uwagę Niemców od jej właściwej działalności: Ognisko Świetlicowe przy Wydziale Zarządu Miejskiego, Szkoła Gospodarstwa Domowego, Szkoła Modniarsko-Czapnicza, Szkoła Farbiarsko-Gorseciarska.
W szkole, pomimo zagrożenia ze strony okupanta, przerabiano program licealny, odbywały się tajne egzaminy dojrzałości, wydawano matury. W mieszkaniu dyrektorki, dr Hoszowskiej, miał siedzibę tajny Departament Oświaty, kierowany przez późniejszego – już po wyzwoleniu – wiceministra oświaty, znanego matematyka, prof. Wacława Schayera. Wiele uczennic brało czynny udział w walce podziemnej. Szczególnie wyróżniały się harcerki z działającej jeszcze od 1914 Pomarańczowej Drużyny. Powstanie przerwało działalność szkoły.
Po odzyskaniu niepodległości, na polecenie władz szkolnych, Liceum Hoffmanowej na nowo zorganizowała jedna z jego nauczycielek, dr fizyki Agnieszka Podjed, która kierowała szkołą do 1960. Wobec zniszczenia w czasie walk dawnego budynku przy ul. Marszałkowskiej, gimnazjum umieszczono w gmachu przy ul. Polnej 46a. Stąd w 1961 zostało przeniesione do nowej siedziby przy ul. Emilii Plater 29, wzniesionej na terenie dawnego Ogrodu Pomologicznego. Modernistyczny zespół budynków został zaprojektowany przez Jerzego Baumillera i Jana Zdanowicza.
Od września 2013 roku, IX Liceum Ogólnokształcące wraz z Gimnazjum nr 43 stanowi Zespół Szkół nr 125, z siedzibą w przedwojennym budynku przy ulicy Hożej 88 (wejście do liceum od strony ulicy Wspólnej).
Budynek powstał w latach 1919–1920 dla prowadzonej przez Alfonsa Graviera Szkoły Budowlanej. W końcu lat 30. XIX w. w budynku mieściły się także następujące szkoły: Chemiczno-Przemysłowa, Drogowa, Miernicza. Podczas II wojny światowej funkcjonowała tu Państwowa Szkoła Techniczno-Mechaniczna, a następnie w latach 5 czerwca 1942 do 21 lipca 1944 stacjonowało Frontleitstelle 72 – centrum dowodzenia frontem wojsk Wermachtu. Po wojnie w budynku wznowiła działalność Państwowa Szkoła Techniczna, przekształcona w 1975 r. w Zespół Szkół Samochodowych i Licealnych Nr 1 (popularna „Samochodówka”).
W dniu 1 września 2017 Zespół nr 125 przekształcił się na nowo w IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej, w którym do 31 sierpnia 2019 r. funkcjonowały również oddziały gimnazjalne.
Absolwentami liceum są m.in.: Alicja Kotowska, Maria Grzegorzewska, Irena Kwiatkowska, Hanna Petrynowska, Piotr Kraśko, Krystyna Kubicka, Olaf Lubaszenko, Krzysztof Stanowski, Katarzyna Chałasińska-Macukow, Dorota Sumińska, Małgorzata Kidawa-Błońska, Eugenia Umińska, Barbara Drapińska, Ewa Podleś, Krystyna Wańkowicz, Tomasz Jakubiak, Marcin Napiórkowski, Andrzej Szeptycki, Mateusz Grydlik, Piotr Salwa, Marcin Bruczkowski, Marta Kightley, Ryszard Mączewski, Jarosław Włodarczyk i Wojciech Kocot.
Miejsce w rankingu Licea warszawskie miesięcznika „Perspektywy”: