Iwan Sidorenko

W dzisiejszym świecie Iwan Sidorenko stał się tematem bardzo interesującym i istotnym. Z biegiem czasu temat ten stał się przedmiotem debaty, badań i analiz ekspertów i naukowców z różnych dyscyplin. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Iwan Sidorenko odegrał fundamentalną rolę w rozwoju ludzkości. W tym artykule szczegółowo zbadamy ten ekscytujący temat, badając jego różne aspekty i wpływ na różne obszary. Poprzez rygorystyczną analizę i wszechstronną wizję będziemy starali się rzucić światło na ten temat, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie i znaczenie w dzisiejszym świecie.

Iwan Sidorenko
Ива́н Миха́йлович Сидоре́нко
major major
Data i miejsce urodzenia

13 września 1919
Czancowo, gubernia smoleńska

Data i miejsce śmierci

19 lutego 1994
Kizlar

Przebieg służby
Lata służby

1939–1945

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy

Iwan Michaiłowicz Sidorenko, ros. Ива́н Миха́йлович Сидоре́нко (ur. 12 września 1919 roku we wsi Czancowo w guberni smoleńskiej, zm. 19 lutego 1994 w Kizlarze) – radziecki snajper z czasów II wojny światowej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Ukończył dziesięć klas szkoły podstawowej, następnie studiował w Penzie. W 1939 roku został wcielony do Armii Czerwonej. Absolwent Szkoły Piechoty w Symferopolu na Krymie w 1941.

Podczas II wojny światowej brał udział w bitwie pod Moskwą w stopniu porucznika, dowodząc kompanią moździerzy. Wtedy zaczął się uczyć na strzelca wyborowego. Do końca wojny uzyskał ponad 500 zaliczonych trafień.

Wytrenował ponad 250 nowych snajperów. Był kilka razy ranny, najpoważniej w Estonii w 1944 roku (jako pomocnik szefa sztabu 1122 pułku piechoty 334 Dywizji Piechoty 4 Armii Uderzeniowej 1 Frontu Nadbałtyckiego w stopniu kapitana), pozostał w szpitalu aż do końca wojny. W czasie rekonwalescencji został uhonorowany tytułem Bohatera Związku Radzieckiego i Orderem Lenina (4 czerwca 1944).

Po wojnie Sidorenko odszedł ze służby wojskowej i osiadł w obwodzie czelabińskim, gdzie pracował jako brygadzista w kopalni węgla kamiennego. W 1974 roku przeniósł się do Republiki Dagestanu na Kaukazie. Poza Złotą Gwiazdą Bohatera Związku Radzieckiego i Orderem Lenina otrzymał także Order Wojny Ojczyźnianej I klasy, Order Czerwonej Gwiazdy i medale.

Przypisy