Jacques Poos

W dzisiejszym świecie Jacques Poos zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy jest to historia danej osoby, analiza głębokiego tematu, upamiętnienie ważnej daty czy cokolwiek innego, Jacques Poos przykuł uwagę milionów osób na całym świecie. Znaczenie Jacques Poos przekroczyło granice i bariery kulturowe, stając się tematem dyskusji i debat w wielu obszarach. W tym artykule dokładnie zbadamy Jacques Poos i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, analizując jego znaczenie i znaczenie w różnych kontekstach.

Jacques Poos
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1935
Luksemburg

Data śmierci

19 lutego 2022

Wicepremier, minister spraw zagranicznych Luksemburga
Okres

od 20 lipca 1984
do 7 sierpnia 1999

Przynależność polityczna

Luksemburska Socjalistyczna Partia Robotnicza

Poprzednik

Colette Flesch

Następca

Lydie Polfer

podpis

Jacques F. Poos (ur. 3 czerwca 1935 w Luksemburgu, zm. 19 lutego 2022) – luksemburski polityk, ekonomista. Wieloletni parlamentarzysta, wicepremier i minister. Deputowany do Parlamentu Europejskiego V kadencji.

Życiorys

Z wykształcenia ekonomista, studiował w Lozannie. Pracował jako urzędnik w ministerstwie gospodarki, a następnie przez dwanaście lat dziennikarz i wydawca w „Tageblatt”. Stał na czele luksemburskiego stowarzyszenia wydawców prasowych.

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Luksemburskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej. Od 1982 do 1995 pełnił funkcję jej wiceprzewodniczącego. Był członkiem Izby Deputowanych (1974–1976 i 1979–1984), a wcześniej także radnym Esch-sur-Alzette (1969–1976).

Po raz pierwszy był członkiem rządu (kierowanego przez Gastona Thorna) w latach 1976–1979, pełniąc funkcję ministra finansów. Ponownie wszedł w skład luksemburskiego gabinetu w 1984, pozostając nieprzerwanie do 1999 wicepremierem i ministrem spraw zagranicznych w rządach, na czele których stali Jacques Santer i (od 1995) Jean-Claude Juncker. Dodatkowo był m.in. minister gospodarki (1984–1989), odpowiadającym za obronę ministrem sił policyjnych (1989–1994) oraz ministrem handlu zagranicznego (1994–1999).

W 1999 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego, w którym zasiadał do 2004. Był członkiem grupy socjalistycznej, Komisji Spraw Zagranicznych, Praw Człowieka, Wspólnego Bezpieczeństwa i Polityki Obronnej, a także kwestorem PE.

Przypisy