W dzisiejszym świecie Janina Porazińska stał się tematem zainteresowania i debaty w wielu obszarach. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę polityczną, społeczną, naukową czy kulturalną, Janina Porazińska przyciągnął uwagę społeczeństwa i wywołał pełne pasji dyskusje na temat jego znaczenia i konsekwencji, jakie ze sobą niesie. W miarę jak wkraczamy w XXI wiek, Janina Porazińska stał się istotnym tematem wymagającym dogłębnej analizy i refleksji na temat jego długoterminowych implikacji i konsekwencji. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Janina Porazińska i zbadamy jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
Data i miejsce urodzenia |
29 września 1882 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
2 listopada 1971 |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Epoka | |
Ważne dzieła | |
| |
Odznaczenia | |
Janina Porazińska (ur. 29 września 1882 w Lublinie, zm. 2 listopada 1971 w Warszawie) – polska prozaiczka, redaktorka, tłumaczka literatury skandynawskiej i literatury szwedzkojęzycznej.
Swoją twórczość szczególnie poświęciła literaturze dziecięcej.
Była córką Edwarda i Heleny z Saryusz-Bielskich. Studiowała na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu Jagiellońskego w Krakowie. Debiutowała w 1903 na łamach „Wędrowca” jako poetka. Była współpracowniczką pism dla dzieci: „Przyjaciela Dzieci”, a w latach 1909–1910 „Promyka” i „Promyczka”. Należała do władz ruchu junackiego. W 1917 założyła pismo „Płomyk”. W latach 1927–1939 była redaktorką czasopism „Płomyczek”, „Słonko” i „Poranek”. W latach 1922–1925 była urzędniczką Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, a w okresie okupacji działaczką podziemia oświatowego i kulturalnego.
Pisarka rozmiłowana była w polskim folklorze i w oparciu o niego pisała własne poezje i baśnie. Czerpała z gadek, przypowieści, pieśni, podań. Książki jej były tłumaczone na wiele języków. Dokonała też przekładów literatury skandynawskiej. W 1958 opracowała fińską Kalevalę w wersji dla dzieci.
Odznaczana za twórczość literacką i pracę na rzecz edukacji dzieci. Była także Kawalerem Orderu Uśmiechu. Bywa nazywana jedną z czterech „dam literatury dla dzieci” (obok Ewy Szelburg-Zarembiny, Marii Kownackiej i Hanny Januszewskiej).
Zmarła w Warszawie, pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 19-2-7).
Od 1988 r. imię Janiny Porazińskiej nosi ulica w Łodzi na osiedlu Andrzejów.
Od 2003 r. imię Janiny Porazińskiej nosi szkoła podstawowa w Boryszowie.
29 września 2011 na warszawskim Powiślu otwarto skwer im. Janiny Porazińskiej.