W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Janusz Bednarski, który przykuł uwagę wielu osób. W miarę zagłębiania się w tę analizę zbadamy różne aspekty Janusz Bednarski, od jego początków po wpływ na dzisiejszy świat. Przeanalizujemy także różne perspektywy istniejące wokół Janusz Bednarski, zapewniając zrównoważony i pełny obraz tego tematu. Dodatkowo sprawdzimy, jak Janusz Bednarski ewoluował na przestrzeni czasu i jak wpłynął na różne obszary społeczeństwa. Ostatecznie ten artykuł ma na celu przedstawienie szerokiego przeglądu Janusz Bednarski i zapewnienie czytelnikom głębszego i solidniejszego zrozumienia tego fascynującego tematu.
| Data i miejsce urodzenia |
19 listopada 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25 lutego 1908 |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
wiersz, utwory dramatyczne |
| Ważne dzieła | |
|
Wiersze i proza | |
Janusz Bednarski (ur. 19 listopada 1891 w Krakowie, zm. 25 lutego 1908 tamże) – poeta.
Syn Stanisława Bednarskiego, dyrektora Gimnazjum św. Jacka w Krakowie (zm. 7 lutego 1933). Młody, dobrze zapowiadający się poeta, autor wierszy i utworów dramatycznych, które po jego śmierci zebrał i wydał w roku 1910 Józef Ujejski. Uwieczniony przez Jacka Malczewskiego na obrazie z 1907 r. przedstawiającym chłopca ze skrzydłami. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera XVI, rząd wschodni, miejsce 2) obok zmarłego miesiąc wcześniej brata Tadeusza (grób Tadeusza zachowany, w grobie Janusza pochowana została w 1959 r. jego matka Zofia, a później także inne osoby). Na oryginalnym nagrobku widniał napis: Podobała się Bogu dusza jego i dlatego pokwapił się wywieść go spośród nieprawości (Sap. IV, 14).
Po latach zapomnienia jego twórczość została przypomniana przez poetę Wiesława Trzeciakowskiego (zob. artykuł Kim jest chłopiec ze skrzydłami anioła na obrazie Jacka Malczewskiego z 1907, Piękno Słowackiego pod red. J. Ławskiego, Białystok 2013, t. II, s. 541–552) i językoznawcę Andrzeja Stanisława Dyszaka (zob. artykuł O języku wierszy Janusza Bednarskiego, W przestrzeni języka. Prace ofiarowane Profesor Elżbiecie Koniusz z okazji Jej Jubileuszu pod red. M. Marczewskiej i S. Cygana, Kielce 2012, s. 123–138).