Dziś Janusz Turowski (profesor) to temat, który staje się coraz bardziej istotny w różnych obszarach społeczeństwa. Od polityki po naukę, poprzez kulturę i technologię, Janusz Turowski (profesor) stał się obiektem zainteresowania badaczy, ekspertów i ogółu społeczeństwa. Mając wpływ na cały świat, Janusz Turowski (profesor) wywołał debaty, badania, a nawet ruchy społeczne wokół jego implikacji i konsekwencji. W tym artykule zbadamy rolę Janusz Turowski (profesor) w dzisiejszym społeczeństwie, analizując jego znaczenie, stojące przed nim wyzwania i możliwe rozwiązania, które zostały zaproponowane w tym zakresie.
Data i miejsce urodzenia |
30 października 1927 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
18 listopada 2020 |
profesor nauk technicznych | |
Specjalność: elektrodynamika techniczna, maszyny elektryczne, mechatronika | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1958 |
Habilitacja |
1963 |
Profesura |
1971 |
Doktor honoris causa University of Pavia – 1998 | |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Politechnika Łódzka |
Okres zatrudn. |
1949–2003 |
Prorektor | |
Uczelnia |
Politechnika Łódzka |
Okres spraw. |
1990–1996 |
Odznaczenia | |
Janusz Turowski (ur. 30 października 1927 w Kowlu, zm. 18 listopada 2020 w Łodzi) – polski inżynier, specjalista w zakresie elektrodynamiki technicznej, maszyn elektrycznych i mechatroniki, profesor zwyczajny nauk technicznych, były wiceprezes Komitetu Elektrotechniki Polskiej Akademii Nauk.
Janusz Turowski urodził się w roku 1927 w Kowlu (obecnie Ukraina). W latach 1940–1946 przebywał na zesłaniu na Syberii, deportowany przez władze ZSRR. W roku 1949 rozpoczął pracę w Politechnice Łódzkiej. Studia na Wydziale Elektrotechniki Politechniki Łódzkiej ukończył w 1951 roku. W 1958 roku obronił pracę doktorską, a w 1963 roku otrzymał tytuł naukowy docenta doktora habilitowanego. W 1971 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego Politechniki Łódzkiej, a w 1978 roku tytuł profesora zwyczajnego nauk technicznych. Janusz Turowski pracował, także na stanowisku profesora w Politechnice Lubelskiej (1974-1976), AGH (1980–1981), Uniwersytetu w Pawii (1986) i NATO Advanced Study Institute w Turcji (1994). Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli elektrotechniki w Polsce w okresie powojennym, autor ponad 310 prac wydanych w Polsce, USA, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Japonii, Chinach, Indiach, Australii, Włoszech, Hiszpanii i innych krajach. Wychował liczną kadrę badaczy i uczonych. Od 2003 roku profesor emeritus.
Został członkiem komitetu naukowego I, II i III Konferencji Smoleńskiej (z lat 2012, 2013, 2014), dotyczących katastrofy samolotu Tu-154 w Smoleńsku z 10 kwietnia 2010.
Żona: Maria, profesor Uniwersytetu Łódzkiego. Synowie: Marek (dr inż.) i Grzegorz (dr med.).
Janusz Turowski jest autorem 12 samodzielnie napisanych książek, w tym:
Otrzymał następujące odznaczenia państwowe:
a także:
Doktor honoris causa Uniwersytetu w Pawii (1998). Członek rzeczywisty Międzynarodowej Akademii Nauk Elektrotechnicznych (1999) i członek Ukraińskiej Akademii Inżynieryjnej. Laureat wielu nagród i wyróżnień przyznawanych za działalność naukową.