Jarosław Gajewski
W tym artykule zbadamy wpływ Jarosław Gajewski na współczesne społeczeństwo i to, jak ukształtował on nasze życie w sposób, jakiego wcześniej nie mogliśmy sobie wyobrazić. Od momentu pojawienia się Jarosław Gajewski był przedmiotem debaty i kontrowersji, wywołując w równym stopniu ekscytację, jak i niepokój. Przez lata Jarosław Gajewski okazał się potężną siłą, która zmieniła sposób, w jaki współdziałamy, komunikujemy się i odnosimy do otaczającego nas świata. Poprzez wszechstronną analizę sprawdzimy, jak Jarosław Gajewski wpłynął na różne aspekty naszego codziennego życia, od sposobu, w jaki konsumujemy informacje, po sposób, w jaki odnosimy się do innych. Przygotuj się na fascynującą podróż, aby odkryć wpływ Jarosław Gajewski i to, jak będzie on nadal kształtował naszą przyszłość.
_(cropped).jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 lutego 1961 |
|---|---|
| Zawód | |
| Lata aktywności |
od 1984 |
| Zespół artystyczny | |
| Teatr Narodowy w Warszawie | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Jarosław Gajewski (ur. 18 lutego 1961 w Skierniewicach) – polski aktor teatralny i filmowy, profesor sztuk teatralnych (2008), profesor zwyczajny Akademii Teatralnej (2012) i jej wieloletni prorektor (1993–1999 oraz 2002–2008), zastępca dyrektora naczelnego – dyrektor artystyczny Teatru Polskiego w Warszawie (2011–2016).
Życiorys
W 1984 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. Zadebiutował w teatrze 10 maja 1984. Aktor scen stołecznych: Teatru Polskiego (1984–1987), Teatru Dramatycznego (1987–2003) i Teatru Narodowego (2003–2010 i od 2016).
Filmografia
- 2019: Młody Piłsudski – doktor Radziwiłłowicz (odc. 3, 7, 9)
- 2015: Ranczo – redaktor naczelny „Super Faktów” (odc. 110)
- 2013: Ojciec Mateusz – Marek Adamus (odc. 118)
- 2012: Prawo Agaty – prokurator oskarżający Bartosika (odc. 9)
- 2007: Nie ma o czym milczeć – jasnowidz (niewymieniony w czołówce)
- 2006: Fałszerze – powrót Sfory – adwokat Starewicza
- 2004: Całkiem nowe lata miodowe – doktor Zawisza
- 2002: Sfora – adwokat Starewicza
- 2001: Marszałek Piłsudski – Semen Petlura
- 2000: Weiser – lekarz
- 2000–2001: Miasteczko – dyrektor w banku
- 1999: Pierwszy milion – Kajzer
- 1999: Egzekutor
- 1998–2003: Miodowe lata – doktor Zawisza
- 1997: Sława i chwała
- 1997: Darmozjad polski – robotnik
- 1993: Człowiek z...
- 1993: Do widzenia wczoraj. Dwie krótkie komedie o zmianie systemu – organizator Muzeum Komunizmu w TV
- 1992: Wielka wsypa
- 1990: Europa, Europa – wychowawca w szkole Komsomołu
- 1984: 1944
Dubbing
- 2012: Andrzej Sapkowski, Boży bojownicy, audiobook – Bohuchval Neplach (Flutek)
- 2011: Umberto Eco, Cmentarz w Pradze, audiobook – lektor
- 2011: Harry Potter i Insygnia Śmierci. Część II – Pius Thicknesse
- 2011: Auta 2 – Van
- 2010: Harry Potter i Insygnia Śmierci. Część I – Pius Thicknesse
- 2009: Dzieci Ireny Sendlerowej – Brand
- 2009: Opowieść wigilijna – Duch Wigilijnej Przeszłości
- 2007: Książę i żebrak – hollywoodzka opowieść – Pop
- 2006: Auta – Van
- 2005: Garbi: super bryka – Larry
- 1998: Garby w Czternaście bajek z Królestwa Lailonii Leszka Kołakowskiego – Ajio/Garb Ajio
- 1998: O sławnym człowieku w Czternaście bajek z Królestwa Lailonii Leszka Kołakowskiego – lektor TV
- 1992–1998: Batman
Odznaczenia i nagrody
- Nagroda na II Ogólnopolskim Przeglądzie Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi za rolę Bluma w spektaklu Kariera Alfa Omegi Juliana Tuwima i Mariana Hemara (1984)
- Nagroda za debiut na Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora (OFTJA) w Toruniu (1986)
- Grand Prix, Nagroda Dziennikarzy, Nagroda za Wybór i Wykreowanie tekstu literackiego oraz Puchar Prezydenta Miasta Bydgoszczy za spektakl Opowieść o okrutnym zbójniku Folszyńskim i nieszczęsnym kacie Holczuszce wg Milana Zelinki na XXIII Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu w 1989 r.
- Nagroda Publiczności im. Lidii Zamkow i Leszka Herdegena (Główna Nagroda Spotkań), Nagroda Forum Sponsorów, Nagroda Regionu Dolny Śląsk NSZZ Solidarność na Wrocławskich Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora i Małych form (WROSTJA) we Wrocławiu w 1989 za spektakl Opowieść o okrutnym zbójniku Folsztyńskim i nieszczęsnym kacie Holuszce wg tekstu Milana Zelinki
- Nagroda zespołowa na XV Opolskich Konfrontacjach Teatralnych (OKT) w Opolu za rolę w spektaklu Kubuś Fatalista według Denisa Diderota w Teatrze Dramatycznym w Warszawie (1989)
- Nagroda na XXX Kaliskich Spotkaniach Teatralnych (KST) w Kaliszu za rolę Wieni w spektaklu Moskwa–Pietusztki Wieniedikta Jerofiejewa w Teatrze Dramatycznym w Warszawie (1990)
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1996)
- Nagroda British Council za rolę Błazna Lakmusa w spektaklu Jak wam się podoba Williama Szekspira w Teatrze Dramatycznym w Warszawie (1997)
- Wyróżnienie na XXXVIII KST w Kaliszu za rolę Clova w Końcówce Samuela Becketta w Teatrze Dramatycznym w Warszawie (1998)
- Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za osiągnięcia artystyczne i pedagogiczne (2000)
- Złoty Krzyż Zasługi (2002)
- Nagroda na XLV KST dla duetu aktorskiego (z Magdaleną Boczarską) za rolę Senectusa, czyli Merlina w przedstawieniu Merlin. Inna Historia Tadeusza Słobodzianka w Teatrze Narodowym w Warszawie (2005)
- Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2011)
- Laureat Złotej ŻyRybki, przyznanej na Interdyscyplinarnym Festiwalu Sztuk Miasto Gwiazd w Żyrardowie, za wieloletnią działalność na rzecz miasta (2012)
- Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2021)
- 27 marca 2023 otrzymał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- Krzyż Kawalerski (2023) Orderu Odrodzenia Polski.
Przypisy
- ↑ M.P. z 2002 r. nr 57, poz. 777
- ↑ Złota żyRybka. miastogwiazd.pl. . .
- ↑ Poznaliśmy laureatów Dorocznej Nagrody Ministra Kultury,Dziedzictwa Narodowego i Sportu. instytutksiazki.pl, 15 października 2021. . .
- ↑ informacja o odznaczeniu
- ↑ M.P. z 2023 r. poz. 908
Bibliografia
- Jarosław Gajewski w bazie filmpolski.pl
- Jarosław Gajewski w bazie Filmweb
- Jarosław Gajewski, Encyklopedia teatru polskiego (osoby). .
Linki zewnętrzne
- Jarosław Gajewski w bazie IMDb (ang.)
- Jarosław Gajewski w bazie Filmweb
- Jarosław Gajewski w bazie filmpolski.pl
- Jarosław Gajewski, Encyklopedia teatru polskiego (osoby). .