Jean-Baptiste Vallin de la Mothe
Temat Jean-Baptiste Vallin de la Mothe jest tematem debat i dyskusji na przestrzeni lat. Dzięki różnym punktom widzenia i sprzecznym opiniom Jean-Baptiste Vallin de la Mothe przyciągnął uwagę wielu osób, wywołując zainteresowanie i ciekawość jego implikacji i reperkusji. Od jego początków po znaczenie we współczesnym społeczeństwie, Jean-Baptiste Vallin de la Mothe reprezentuje temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. W tym artykule zbadamy różne aspekty i perspektywy związane z Jean-Baptiste Vallin de la Mothe, aby przedstawić kompleksowy i szczegółowy obraz jego znaczenia i zakresu.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
francuska |
| Praca | |
| Styl | |
| Budynki |
Akademia Sztuk Pięknych w Petersburgu |
Jean-Baptiste Michel Vallin de la Mothe (ur. 1729 w Angoulême, zm. 7 maja 1800 tamże) – francuski architekt, działający głównie w Petersburgu, kuzyn nauczyciela architektury Jacques-François Blondela (u którego prawdopodobnie pobierał nauki przedmiotu); od 1766 nadworny architekt cesarzowej Katarzyny II.
Począwszy od 1750 spędził dwa lata na studiach w Akademii Francuskiej w Rzymie. Po powrocie do Paryża był jednym z architektów, którzy mieli zaszczyt zaprezentować własny projekt Placu Ludwika XV (obecnie Place de la Concorde). W 1759 zaakceptował ofertę rosyjskiego ambasadora Aleksego Piotrowicza Bestużew-Riumina, która dotyczyła dawania lekcji architektury w Petersburgu. Jedną z pierwszych prac w Petersburgu jakich się podjął Vallin de la Mothe było dostosowanie projektów Blondela na potrzeby Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu – kluczowej inwestycji, wykonywanej w latach 1765-1772, na zlecenie mecenasa rosyjskiego Oświecenia Iwana Szuwałowa. Jako profesor Akademii uczył wielu rosyjskich architektów, którzy następnie byli zaliczani do najznamienitszych twórców swoich czasów, m.in. Iwana Starowa oraz Wasilija Bażenowa; dał impuls wielu młodym obiecującym rosyjskim studentom do wyjazdu do Paryża, gdzie pobierali nauki u mistrza przedmiotu Charlesa De Wailly, co w konsekwencji odcisnęło piętno na rosyjskim neoklasycyzmie.
Jego pracami była oczarowana Katarzyna II Wielka, która zatrudniła go do rozbudowy Pałacu Zimowego leżącego naprzeciw Akademii, po drugiej stronie Newy. Budowla, która powstała – zwana Małym Ermitażem – jest najsłynniejszą pracą architekta. Była od samego początku miejscem, w którym caryca Rosji przechowywała swoją imponująca kolekcję sztuki. Z czasem zbiór rozrósł tak bardzo, że należy obecnie do największych na świecie. Państwowe Muzeum Ermitażu posiada ponad 3 mln dzieł sztuki i jest odwiedzane co roku przez setki tysięcy turystów z całego świata. Część kompleksu stanowią pomieszczenia zaprojektowane przez Vallina de la Mothe.
Wybrane projekty architektoniczne
- Gostinyj Dwor – słynny dom towarowy w Petersburgu
- Pałac Razumowskiego w Baturynie
- Pałac Czernyszyłowa
- Pałac Szuwałowa, przebudowany następnie na pałac Jusupowów nad rzeką Mojka w Petersburgu (miejsce gdzie został zamordowany Grigorij Rasputin)
- Łuk Nowej Holandii
- Kościół św. Katarzyny w Sankt Petersburgu (projekt został rozwinięty i ukończony przez Antonio Rinaldiego)
-
Akademia Sztuk Pięknych w Petersburgu. -
Łuk Nowej Holandii. -
Kościół św. Katarzyny w Sankt Petersburgu.
Przypisy
- ↑ a b David Watkin, A History of Western Architecture
- ↑ Saint Petersburg Encyclopedia
- ↑ George Heard Hamilton, The Art and Architecture of Russia 1983:292.
- ↑ Юсуповский дворец , www.spb-guide.ru (ros.).
- ↑ Yusupov Palace, travel.nytimes.com
Bibliografia
- Vallin de la Mothe J.-B.M. (1729-1800), architect St. Petersburg Encyclopedia, ROSSPEN Publishing House