W dzisiejszym świecie Jerzy Olech to temat, który staje się coraz bardziej istotny i interesujący. Wraz z postępem technologii i globalizacją Jerzy Olech stał się miejscem spotkań społeczeństwa i jego różnych przejawów. W całej historii Jerzy Olech był przedmiotem debat, badań i kontrowersji, generując szeroką gamę opinii i punktów widzenia. Niezależnie od tego, czy z perspektywy kulturowej, społecznej, politycznej czy ekonomicznej, Jerzy Olech pozostawił znaczący ślad w ludzkości, wzbudzając zarówno pasję, jak i krytykę. W tym artykule zbadamy różne aspekty i wymiary Jerzy Olech, jego wpływ dzisiaj i znaczenie w życiu codziennym.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Wyznanie |
Jerzy Olech inna forma nazwiska: Ollech (ur. 3 listopada 1757 w Szczepankowie, zm. 29 grudnia 1820 w Królewcu) – polski duchowny luterański, pedagog, wydawca pism religijnych, tłumacz, zbieracz pieśni, pierwszy na Mazurach twórca polskiej literatury świeckiej dla ludu.
Pochodził z rodziny chłopskiej. Uczęszczał do szkoły wiejskiej, następnie w Pasymiu oraz do gimnazjum w Królewcu, gdzie również odbył studia teologiczne w latach 1776–1780. Został nauczycielem królewieckiej szkoły katedralnej, od roku 1786 kapelanem wojskowym (polskim i niemieckim). Przez ćwierć wieku (1795-1820) był proboszczem polskiej parafii ewangelickiej przy kościele Świętego Mikołaja na królewieckim Steindamm. Od roku 1797 (lub 1798) był ponadto kierownikiem (dyrektorem) Seminarium Polskiego na uniwersytecie w Królewcu, od 1803 urzędowym tłumaczem przy władzach prowincji. Tłumaczył z niemieckiego na język polski publikacje religijne i świeckie, w tym podręczniki szkolne, a także własne wiersze pisane dla ludu mazurskiego, wśród którego krzewił czytelnictwo. Utrzymywał kontakty z polskim środowiskiem intelektualnym, m.in. z Samuelem Bogumiłem Lindem, Julianem Ursynem Niemcewiczem (odwiedziny w roku 1817) i Krzysztofem Celestynem Mrongowiuszem. Dbał o używanie polskiego języka literackiego. Na język niemiecki tłumaczył utwory Ignacego Krasickiego.
Niektóre z utworów Olecha przedrukował „Przyjaciel Ludu Łecki” (1842).