Jezioro Gocławskie
Obecnie Jezioro Gocławskie to temat, który przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. Ze względu na swoje znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie, Jezioro Gocławskie stał się tematem zainteresowania zarówno ekspertów, jak i hobbystów. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na kulturę popularną, Jezioro Gocławskie okazał się zjawiskiem godnym badań i analiz. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Jezioro Gocławskie i zbadamy jego znaczenie w różnych kontekstach. Od swojej historii po przyszłe prognozy, Jezioro Gocławskie będzie nadal ważnym tematem dzisiaj i przez wiele lat.
 Jezioro Gocławskie – widok od strony alei Stanów Zjednoczonych | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Lokalizacja | |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
1,4738 ha |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • średnia |
|
| Hydrologia | |
| Klasa czystości wody |
I (2009) |
| Rodzaj jeziora | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′53″N 21°04′36″E/52,231389 21,076667
| |
Jezioro Gocławskie, zwyczajowo Jeziorko Gocławskie – zbiornik wodny o powierzchni 1,4738 ha w Warszawie, w dzielnicy Praga-Południe, między zabudowaniami osiedli Gocław i Saska Kępa.
Położenie i charakterystyka
Jezioro leży na obszarze dzielnicy Praga-Południe w Warszawie pomiędzy osiedlami Gocław i Saska Kępa, po prawej stronie Wisły. Sąsiaduje z osiedlami mieszkaniowymi. Jezioro znajduje się wewnątrz obszaru ograniczonego przez osiedle mieszkaniowe oraz ulice: aleję Stanów Zjednoczonych, Bracławską i Kwarcianą. Przez wody Kanału Wystawowego jezioro ma połączenie z Jeziorem Kamionkowskim, a poprzez Kanał Gocławski – z jeziorem Balaton.
Jezioro powstało w sposób sztuczny około 1935 roku w wyniku celowego spiętrzenia wód Kanału Wystawowego. Wcześniej znajdował się tu prawdopodobnie mniejszy akwen – starorzecze Wisły. Jego dzierżawcą był przez pewien czas ojciec Romana Dmowskiego – Walenty Dmowski.
Zgodnie z ustaleniami w ramach Programu Ochrony Środowiska dla m. st. Warszawy na lata 2009–2012 z uwzględnieniem perspektywy do 2016 r. jezioro położone jest na terasie zalewowej. Powierzchnia jeziora wynosi 1,4738 hektara. Maksymalna długość jeziora wynosi 250 m, a jego szerokość 50 m. Głębokość jeziora to 2–5 m.
Przyroda
Jezioro jest środowiskiem życia dla dużej grupy gatunków makrobezkręgowców bentosowych, co może świadczyć o jego dużej wartości przyrodniczej. Zbiornikowi przyznano w 2009 roku I klasę czystości wody według metody BMWP-PL. Wskaźniki dla Jeziora Gocławskiego: liczba rodzin makrobezkręgowców: 24, wskaźnik Margalefa: 3,76; wskaźnik Simpsona: 0,79.
Jezioro oraz pobliskie tereny porośnięte są roślinami takimi jak: grzybień biały, moczarka, wywłócznik. W akwenie żyją różne gatunki ryb takie jak: karasie, liny, płocie i leszcze; spotykano tu także ssaki: bobry i wydry. Zgodnie z badaniem z 2004 roku na terenie zbiornika wodnego stwierdzono występowanie następujących gatunków ptaków: łabędź niemy, świstun, derkacz i kaczka krzyżówka.
Jezioro należy do obwodu rybackiego „Wisła – nr 3”, którego użytkownikiem jest Okręg Mazowiecki Polskiego Związku Wędkarskiego.
Kontrowersje
W 2000 roku jezioro wraz z przyległymi terenami zostało zwrócone spadkobiercom rodziny Potockich, która przed wojną posiadała ten teren. W 2002, w ciągu trzech dni roboczych od złożenia wniosku, użytkowanie wieczyste zostało przekształcone we własność. Teren został później sprzedany deweloperowi i w 2014 nad jeziorem rozpoczęła się budowa budynków mieszkalnych. W związku z wątpliwościami, czy wody jeziora stoją czy płyną (wody płynące wraz z gruntami pod nimi nie mogą być własnością prywatną), sprawą zajęła się prokuratura. Wystąpiła ona o unieważnienie decyzji o przekształceniu użytkowania wieczystego we własność. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało, że doszło do naruszenia prawa, ale nie unieważniło decyzji z uwagi na nieodwracalne skutki prawne.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Rada m.st. Warszawy: Załącznik tekstowy i tabelaryczny do Programu ochrony środowiska dla miasta stołecznego Warszawy na lata 2009–2012 z uwzględnieniem perspektywy do 2016 r.. bip.warszawa.pl, 21 października 2010. . (pol.).
- ↑ a b Program Ochrony Środowiska dla Miasta Stołecznego Warszawy na lata 2009–2012 z uwzględnieniem perspektywy do 2016 r., Warszawa: Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy, listopad 2009, s. 21 .
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 34136
- ↑ a b Julia Dobrzańska, Piotr Hewelke: Waloryzacja przyrodnicza wybranych Starorzeczy Wisły na terenie Warszawy. Polska Akademia Nauk, Oddział w Krakowie. . (pol.).
- ↑ a b Michał Wojtczuk, Małgorzata Zubik. Protest nad jeziorkiem: domów tu nie chcemy. „Gazeta Stołeczna”, s. 6–7, 2014-05-16.
- ↑ a b Jezioro Gocławskie. Portal informacyjny warszawskiej Pragi. . (pol.).
- ↑ Zmiana krajobrazu okolic wybranych starorzeczy Wisły w Warszawie poddanych presji urbanizacyjnej. Inżynieria i Kształtowanie Środowiska - SGGW. . (pol.).
- ↑ Ignacy Chrzanowski, Władysław Konopczyński: Życiorys – wersja dłuższa. Polski Słownik Biograficzny Tom V, zesz. 3. . (pol.).
- ↑ Rada m.st. Warszawy: Załącznik tekstowy i tabelaryczny do Programu ochrony środowiska dla miasta stołecznego warszawy na lata 2009–2012 z uwzględnieniem perspektywy do 2016 r.. bip.warszawa.pl, 21 października 2010. . (pol.).
- ↑ Bielizna, butelki i fotele w Jeziorku Gocławskim. mmwarszawa.pl, 2009-03-23. . (pol.).
- ↑ Opracowanie ekofizjograficzne do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m. st. Warszawy – Załącznik nr II.7. Biuro Naczelnego Architekta Miasta, 2004. . . (pol.).
- ↑ Andrzej Zieliński: Jezioro Gocławskie należy do PZW!. Oficjalny serwis Okręgu Mazowieckiego Polskiego Związku Wędkarskiego. . (pol.).
- ↑ Jeziorko Gocławskie , Miasto Jest Nasze .
- ↑ a b c Iwona Szpala, Małgorzata Zubik. Dziwne przypadki reprywatyzacji. „Gazeta Stołeczna”, s. 8, 29 kwietnia 2016.
- ↑ Michał Wojtczuk, Gocław. Urzędnicy złamali prawo, jezioro w rękach prywatnych , warszawa.wyborcza.pl, 24 sierpnia 2015 .
Bibliografia
- Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), ISBN 83-239-9607-5.