John Dill
W dzisiejszym świecie John Dill stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na gospodarkę, John Dill wywołuje liczne dyskusje i debaty w różnych obszarach. Biorąc pod uwagę jego znaczenie, niezwykle ważne jest dokładne przeanalizowanie kluczowych aspektów związanych z John Dill, od jego pochodzenia i ewolucji po wpływ na życie codzienne. W tym artykule zbadamy różne aspekty John Dill i jego znaczenie w bieżącym kontekście.
 John Dill w 1941 | |
 Field Marshal
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1901–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
Szef Imperialnego Sztabu Generalnego (1940–1941) |
| Główne wojny i bitwy |
II wojna burska |
| Odznaczenia | |
             
| |
John Greer Dill (ur. 25 grudnia 1881; zm. 4 listopada 1944) – brytyjski marszałek polny (Field Marshal), Szef Imperialnego Sztabu Generalnego w latach 1940–1941.
Dzieciństwo, młodość i życie prywatne
John urodził się w miasteczku Lurgan w Irlandii Północnej. Jego ojciec był dyrektorem lokalnego banku, a matka córką sędziego pokoju. Rodzice Dilla zmarli, gdy miał 12 lat. Wychowaniem jego i siostry zajął się wuj wielebny Joseph Grundy Burton. Ukończył w latach 1895-1900 Cheltenham College w Cheltenham w Anglii, gdzie z trudem przechodził z klasy do klasy. Podczas egzaminu wstępnego do Sandhurst zajął 154 miejsce na 210 zdających.
Dwukrotnie żonaty. Pierwsza żona Ada Maud zmarła 23 grudnia 1940. Drugi związek małżeński zawarł 8 października 1941 z Nancy Charrington Furlong.
Kariera wojskowa
Ukończył Royal Military Academy Sandhurst. W dniu 8 maja 1901 otrzymał stopień podporucznika (Second lieutenant) i przydział do 1 Batalionu Piechoty w Leinster Regiment. Wziął udział w końcowych walkach II wojny burskiej w Transwalu. Od 1902 był asystentem adiutanta pułku, a od 15 sierpnia 1906 był adiutantem. W dniu 12 lipca 1911 otrzymał awans na kapitana (Captain).
W lutym 1913 został oddelegowany do szkoły oficerów sztabowych Staff College w Camberley. Gdy wybuchła I wojna światowa otrzymał przeniesienie do Francji i wziął w walkach na froncie zachodnim. W marcu 1915 podczas bitwy o Neuve Chapelle dowodził 25 Brygadą Piechoty. Pod koniec wojny awansował na generała brygady (Brigadier). Po wojnie zyskał miano utalentowanego instruktora wojskowego. W 1929 został wysłany do Indii Brytyjskich, gdzie otrzymał rok później awans na generała majora (Major-General). Następnie powrócił do Anglii i 8 stycznia 1931 objął komendanturę Staff College w Camberley (do 21 stycznia 1934). W dniu 22 stycznia 1934 został dyrektorem operacji wojskowych i wywiadowczych w Ministerstwie Wojny (do 31 sierpnia 1936).
Gdy na wiosnę 1936 wybuchło arabskie powstanie w Palestynie, podjęto decyzję o skierowaniu Drilla na Bliski Wschód. W dniu 8 września 1936 został dowódcą wojsk brytyjskich w Mandacie Palestyny i Transjordanii (do 19 września 1937). Następnie powrócił do kraju i 12 października 1937 został Głównym Oficerem Naczelnego Dowódcy British Army (do 2 września 1939).
W momencie wybuchu II wojny światowej, w dniu 3 września 1939 objął dowództwo nad I Korpusem, który w ramach Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego został wysłany do Francji. 1 października został awansowany na generała (General). W dniu 22 kwietnia 1940 zdał dowództwo nad I Korpusem i powrócił do Anglii obejmując funkcję Zastępcy Szefa Imperialnego Sztabu Generalnego.
Naczelny dowódca armii
27 maja 1940 został Szefem Imperialnego Sztabu Generalnego. 18 listopada 1941 został awansowany na marszałka polnego (Field Marshal). Z powodu braku zgodności z premierem Winstonem Churchillem, został 25 grudnia 1941 odwołany z dowództwa nad armią.
Stany Zjednoczone
Następnie Churchill wysłał go jako swojego osobistego przedstawiciela do Stanów Zjednoczonych, gdzie był szefem Brytyjskiej Misji Współpracy i członkiem Komitetu Połączonych Szefów Sztabu. W 1943 wziął udział w Konferencji w Casablance i Konferencji w Teheranie.
Zmarł 4 listopada 1944 w Waszyngtonie na niedokrwistość aplastyczną.
Awanse
podporucznik (Second lieutenant) – 8.05.1901
porucznik (Lieutenant) – 27.05.1903
kapitan (Captain) – 12.07.1911
major (Major) – 8.05.1916
podpułkownik (Lieutenant-Colonel) – 1.02.1917
pułkownik (Colonel) – 10.08.1920
generał brygady (Brigadier) – 1.06.1928
generał major (Major-General) – 11.12.1930
generał porucznik (Lieutenant-General) – 13.04.1936
generał (General) – 1.10.1939
marszałek polny (Field Marshal) – 18.11.1941
Odznaczenia
|
|
Przypisy
- ↑ Alex Danchev: DILL. Marszałek polny sir John Dill...s.57
- ↑ Alex Danchev: DILL. Marszałek polny sir John Dill...s.72
- ↑ Line Battalions. „London Gazette”. 27944, s. 5869, 1906-08-15. . (ang.).
- ↑ Infantry. „London Gazette”. 28529, s. 6628, 1911-09-08. . (ang.).
- ↑ Alex Danchev: Churchill's Generals. London: Cassell Military, 1991, s. 67-68. ISBN 0-304-36712-5.
- ↑ Tony Heathcote: The British Field Marshals 1736-1997. Barnsley: Pen & Sword, 1999, s. 105. ISBN 0-85052-696-5.
Bibliografia
- Alex Danchev: DILL. Marszałek polny sir John Dill. W: John Keegan: Generałowie Churchilla. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo, 1999. ISBN 83-7150-558-2.
