José Ardévol

W tym artykule przyjrzymy się José Ardévol i jego wpływowi na dzisiejsze społeczeństwo. José Ardévol jest tematem zainteresowania i debaty od lat, a jego wpływ rozprzestrzenił się na wiele dziedzin naszego życia. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę polityczną, społeczną, kulturalną czy naukową, José Ardévol pozostawił głęboki ślad w naszym społeczeństwie. Poprzez ten artykuł postaramy się lepiej zrozumieć czym jest José Ardévol i jak ewoluował na przestrzeni czasu, a także przeanalizować jego rolę we współczesnym świecie.

José Ardévol
Data i miejsce urodzenia

13 marca 1911
Barcelona

Pochodzenie

hiszpańskie

Data i miejsce śmierci

7 stycznia 1981
Hawana

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent

José Ardévol (ur. 13 marca 1911 w Barcelonie, zm. 7 stycznia 1981 w Hawanie) – kubański kompozytor i dyrygent pochodzenia hiszpańskiego.

Życiorys

Uczył się u ojca, Fernanda Ardévola, oraz u Hermanna Scherchena. Studiował historię sztuki na Uniwersytecie Barcelońskim. W 1930 roku wyjechał na Kubę. W latach 1936–1941 wykładał historię muzyki i estetykę w konserwatorium w Hawanie, w latach 1945–1950 był wykładowcą kompozycji na uniwersytecie w Hawanie. Od 1934 do 1952 roku dyrygował Orquestra de Cámara de la Habana. W latach 1938–1959 i 1965–1968 wykładał kompozycję w Conservatorio Amadeo Roldan. Od 1968 roku był wykładowcą Escuela Nacional de Música. Założyciel Grupo de renovación musical (1942). Był redaktorem naczelnym czasopisma Musicalia, pisywał też krytyki muzyczne do pisma Acción.

Twórczość

Po dojściu do władzy Fidela Castro w 1959 roku odegrał wiodącą rolę w organizacji życia muzycznego na Kubie. W okresie międzywojennym tworzył w stylistyce neoklasycznej z elementami narodowymi, później uległ wpływom Antona Weberna. Pod koniec życia zaadaptował nowsze techniki takie jak aleatoryzm. Opublikował zbiór esejów Música y revolución (Hawana 1966).

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych)

Utwory orkiestrowe

  • 3 symfonie (I 1943 nowa wersja 1947, II 1945, III 1946)
  • 3 concerti grossi (1937, 1937, 1946)
  • Koncert na 3 fortepiany i orkiestrę (1938)
  • Koncert na fortepian i instrumenty dęte drewniane (1944)
  • Wariacje symfoniczne na wiolonczelę i orkiestrę (1951)
  • Triptico de Santiago (1953)
  • Música para pequeña orquestra (1958)
  • Movimiento sinfónico I (1967) i II (1969)
  • El son na skrzypce i orkiestrę (1952)
  • Música na gitarę i orkiestrę kameralną (1967)

Utwory kameralne

  • Concerto II na 6 instrumentów smyczkowych (1932)
  • Kwintet dęty (1957)
  • 3 kwartety smyczkowe
  • 6 sonat triowych na różne zestawy instrumentów

Utwory wokalno-instrumentalne

  • kantata Lenin na 6 głosów solowych, chór i orkiestrę (1970)
  • Cantos de la revolución na chór a cappella (1962)
  • Pour Viet-nam na chór a cappella (1966)

Balet

  • Forma na chóry i orkiestrę (1942)

Przypisy

  1. a b c Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 107. ISBN 0-02-865526-5.
  2. a b c d Martha Furman Schleifer, Gary Galván: Latin American Classical Composers: A Biographical Dictionary. Lanham: Rowman & Littlefield, 2016, s. 42–43. ISBN 978-0-8108-8870-8.
  3. a b c d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 24. ISBN 0-674-37299-9.
  4. a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 64–65. ISBN 83-224-0113-2.