Dziś José Barreiro to temat, który budzi ogromne zainteresowanie i wywołuje debatę w różnych obszarach społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na kulturę popularną czy wpływ na życie codzienne, José Barreiro stał się tematem o znaczeniu globalnym. Od badań naukowych po trendy społeczne, José Barreiro przejął kluczową rolę w dyskursie publicznym, przyciągając uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty związane ze José Barreiro, badając jego znaczenie, ewolucję w czasie i jego obecność dzisiaj.
Miejsce urodzenia | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pozycja |
napastnik, pomocnik | ||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
|
José Barreiro – piłkarz argentyński, początkowo napastnik, potem pomocnik. Później trener.
Barreiro karierę piłkarską rozpoczął w 1941 roku w drugoligowym wtedy klubie Chacarita Juniors, który akurat wtedy awansował do pierwszej ligi. W Chacarita Juniors grał do 1943 roku, po czym w 1944 roku przeszedł do klubu Racing Club de Avellaneda. W Racingu grał do 1945 roku, po czym w 1946 roku wrócił do Chacarita Juniors, gdzie występował do 1947 roku. W 1948 roku został graczem klubu Estudiantes La Plata.
W Estudiantes Barreiro grał do 1952 roku, po czym na koniec piłkarskiej kariery wrócił do Chacarita Juniors, gdzie grał w latach 1953-1956. W lidze argentyńskiej rozegrał łącznie 289 meczów i zdobył 75 bramek. Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem.
Barreiro wraz z José Della Torre i Victorio Spinetto tworzyli trójkę trenerską, która kierowała reprezentacją Argentyny podczas turnieju Copa América 1959. Szefem trenerskiej trójki został ostatecznie Spinetto.
Prowadzony przez trenerską trójkę zespół zdobył mistrzostwo Ameryki Południowej, odnosząc 5 zwycięstw (6:1 z Chile, 2:0 z Boliwią, 3:1 z Peru, 3:1 z Paragwajem i 4:1 z Urugwajem) oraz raz remisując (1:1 z Brazylią). Argentyna zdobyła 19 bramek i straciła 5 bramek.
W 1959 roku Barreiro doprowadził klub San Lorenzo de Almagro do tytułu mistrza Argentyny. W klubie San Lorenzo pracował w latach 1957-1960, 1963-1964 i 1966-1967 – łącznie kierował drużyną w 221 meczach.