Joseph Maria Olbrich

Obecnie Joseph Maria Olbrich to temat, który zyskał duże znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Jego wpływ stał się widoczny w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. Z biegiem czasu Joseph Maria Olbrich stał się przedmiotem zainteresowania ekspertów i ogółu społeczeństwa, wywołując debatę i refleksję na temat jego konsekwencji. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie i wagę Joseph Maria Olbrich, a także jego wpływ na nasze codzienne życie.

Joseph Maria Olbrich
Ilustracja
Joseph Maria Olbrich (1908)
Data i miejsce urodzenia

22 grudnia 1867
Opawa

Data i miejsce śmierci

8 sierpnia 1908
Düsseldorf

Narodowość

austriacka

Dziedzina sztuki

architektura

Epoka

secesja

Joseph Maria Olbrich (ur. 22 grudnia 1867 w Opawie, zm. 8 sierpnia 1908 w Düsseldorfie) – austriacki architekt tworzący w stylu secesji.

Życiorys

Był uczniem Ottona Wagnera. Współzałożyciel w 1897 stowarzyszenia Secesja Wiedeńska, dla którego zaprojektował Budynek Secesji złożony z kilku wielkich prostopadłościennych bloków bez okien (1898-1899). W jego zwieńczeniu znajdowała się ażurowa, wykonana z pozłacanego żelaza kopuła przypominająca kształtem olbrzymie kuliste, ostrzyżone drzewo laurowe. Budowlę cechował rytm wielkich brył o prostych, geometrycznych formach. Twórczość Olbricha cechowało zamiłowanie do pudełkowych form oraz ornamentyki geometrycznej z wykorzystaniem kół i kwadratów. Łączył architekturę z malarstwem i rzeźbą, zgodnie z obowiązującą w secesji zasadą łączenia w jednolite dzieło różnych gałęzi sztuki. Na przełomie 1902/1903 wziął udział w wielkiej wystawie sztuki secesyjnej w Moskwie, gdzie zaprezentował pokój stołowy z wyposażeniem dębowym.

Jest autorem budynków na pierwszą wystawę kolonii artystycznej Darmstädter Künstlerkolonie, zorganizowanej w 1901 w Darmstadt:

  • pawilonu wystawy,
  • bramy powitalnej, prowadzącej na wystawę,
  • osiedla willowego Mathildenhöhe (Olbrich zaprojektował tam wszystkie wille, poza jedną, zaprojektowaną przez Petera Behrensa),
  • tzw. Wieży weselnej na wzgórzu św. Matyldy, stanowiącej logo miasta.

Przypisy

  1. Adam Kotula, Piotr Krakowski, Architektura współczesna, Kraków 1967, s. 50

Zobacz też

Bibliografia

  • M. Wallis, 1974: Secesja. Wydanie II. Wydawnictwo Arkady, Warszawa.