Joseph Matthäus Aigner
W tym artykule zajmiemy się tematem Joseph Matthäus Aigner z różnych perspektyw i punktów widzenia. Przeanalizujemy jego znaczenie, wpływ i znaczenie dzisiaj, a także jego ewolucję w czasie. Przeanalizujemy różne opinie i stanowiska w tej sprawie, aby zaoferować wszechstronną i kompletną wizję Joseph Matthäus Aigner. W tym celu będziemy opierać się na danych, badaniach i świadectwach, które pozwolą nam pogłębić naszą wiedzę i zrozumienie tego tematu. Przyjmując krytyczne i refleksyjne podejście, zbadamy implikacje i konsekwencje Joseph Matthäus Aigner w społeczeństwie, kulturze i ogólnie na świecie.
 Portret Josepha Matthäusa Aignera – litografia Josefa Kriehubera, 1848 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
Joseph Matthäus Aigner (ur. 18 stycznia 1818 w Wiedniu, zm. 19 lutego 1886 tamże) – austriacki malarz portrecista.
Życiorys
Syn złotnika, w wieku 12 lat rozpoczął praktykę u jubilera. Rysunku uczył się u Friedricha von Amerlinga (1803–1887). Od 1837 roku pracował jako artysta-malarz.
W 1848 roku został komendantem freikorpsu studenckiego Legionu Akademickiego, który brał udział w walkach w powstaniu wiedeńskim. Aresztowany i skazany za zdradę stanu przez trybunał wojenny na karę śmierci, ułaskawiony przez księcia Windisch-Graetza.
Od 1864 roku członek wiedeńskiego Künstlerhausu.
Specjalizował się w malarstwie portretowym, zajmował się również teorią sztuki, pisząc artykuły do czasopism wiedeńskich. Jego najsłynniejsze portrety pochodzą z lat 50. XIX wieku, m.in.: cesarza Franciszka Józefa I i cesarzowej Elżbiety, Franza Grillparzera, Friedricha Halma, Nikolausa Lenau. Na zlecenie cesarza Meksyku Maksymiliana I sporządził kopie prac z pałacu Belweder z przeznaczeniem dla galerii narodowej w Meksyku. Pracował również jako ilustrator.
Zginął śmiercią samobójczą 19 lutego 1886 roku.
Upamiętnienie
W 1921 roku imieniem Aignera nazwano jedną z ulic Wiednia – Aignerstrasse.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Aigner, Joseph Matthäus. W: Wurzbach, Constantin: Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich. T. 1. Verlag L. C. Zamarski, 1856, s. 9. . (niem.).
- ↑ Aigner, Joseph Matthäus. W: Österreichisches Biographisches Lexikon 1815-1950. T. 1. 1954, s. 11. . (niem.).
- ↑ a b c Felix Czeike: Historisches Lexikon Wien. Wien: Kremayr & Scheriau / Orac, 2004, s. 29. .
- ↑ a b Josef Matthäus Aigner. W: Österreichische Nationalbibliothek im Auftrag des Bundesministeriums für Unterricht, Kunst und Kultur: VERZEICHNIS DER KÜNSTLERISCHEN, WISSENSCHAFTLICHEN UND KULTURPOLITISCHEN NACHLÄSSE IN ÖSTERREICH. .