Jules Laroche
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Jules Laroche. Niezależnie od tego, czy badamy życie znanej postaci, przyglądamy się wydarzeniu historycznemu, czy zagłębiamy się w aktualny temat, Jules Laroche to temat, który fascynuje i intryguje ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Na tych stronach odkryjemy wiele aspektów Jules Laroche i przeanalizujemy jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od wpływu na kulturę popularną po znaczenie w środowisku akademickim, Jules Laroche zachęca nas do refleksji, uczenia się i kwestionowania naszego otoczenia. Przygotuj się więc na głębokie zanurzenie się w świecie Jules Laroche i odkrycie wszystkiego, co ten motyw ma do zaoferowania.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
4 listopada 1877 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 lipca 1961 |
| dyrektor Departamentu Politycznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych Republiki Francuskiej | |
| Okres |
od 1924 |
| Ambasador Republiki Francuskiej w Rzeczypospolitej Polskiej | |
| Okres |
od 26 czerwca 1926 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador Republiki Francuskiej w Królestwie Belgii | |
| Okres |
od 12 marca 1935 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Jules Laroche (ur. 4 listopada 1877 w Paryżu, zm. 13 lipca 1961 w Dinard) – francuski dyplomata, dyrektor Departamentu Politycznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych Francji w latach 1924–1926, ambasador w Polsce od 26 czerwca 1926 do 29 maja 1935. Następca Hectora André de Panafieu.
Członek Komisji do Spraw Polskich na konferencji pokojowej w Paryżu.
Laroche jest autorem pamiętników La Pologne de Pilsudski: souvenirs d'une ambassade 1926–1935 (pol. Polska lat 1926–1935: wspomnienia ambasadora francuskiego) wydanych w Paryżu w 1953, w których opisywał politykę zagraniczną II Rzeczypospolitej pod kierownictwem Józefa Piłsudskiego, widzianą oczami zagranicznego dyplomaty.
Odznaczenia
- Order Orła Białego (1935)
- Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża I stopnia (1935)
Przypisy
- ↑ Sebastian Drabik: Stosunki polsko-francuskie w roku 1936 – próba krótkiego zarysu w oparciu o „Diariusz” i „Teki” Jana Szembeka oraz wspomnienia „Dyplomata w Paryżu 1936–1939” Juliusza Łukasiewicza, ambasadora RP w Paryżu w latach 1936–1939. . . (pol.).
- ↑ Piotr S. Wandycz, France and Her Eastern Allies, 1919-1925: French-Czechoslovak-Polish Relations from the Paris Peace Conference in Locarno, Minneapolis 1962, p. 35.
- ↑ Sygnatura publikacji na stronie Niemieckiego Instytutu Historycznego w Warszawie. . .
- ↑ Polski Czerwony Krzyż. Sprawozdanie za 1935. Warszawa: 1936, s. 11.