Kalevipoeg
Dziś Kalevipoeg to temat, który budzi zainteresowanie dużej liczby osób. Przez lata było przedmiotem debat, badań i badań, wywołując różnorodne opinie i teorie. Niezależnie od tego, czy Kalevipoeg jest osobą, tematem, datą czy jakimkolwiek innym elementem, jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie jest niezaprzeczalne. Dlatego istotne jest, aby zagłębić się w jego różne aspekty, aby zrozumieć jego znaczenie i konsekwencje w różnych obszarach. W tym artykule dokładnie zbadamy Kalevipoeg i przeanalizujemy jego wpływ na nasz dzisiejszy świat.
 Jedna z ilustracji eposu autorstwa Oskara Kallisa (1914) | |
| Autor | |
|---|---|
| Typ utworu | |
| Wydanie oryginalne | |
| Język | |
| Data wydania |
1857–1861 |
| Wydawca | |
Kalevipoeg (pol. Syn Kaleva) – estoński epos narodowy autorstwa Friedricha Reinholda Kreutzwalda, opublikowany w 1861 roku. Prace nad stworzeniem narodowego eposu zapoczątkował Friedrich Robert Faehlmann (Fählmann), jeden z założycieli Estońskiego Towarzystwa Naukowego.
Charakterystyka ogólna
Epos wywodzi się z tradycji estońskich. Poemat składa się z artystycznie przetworzonych sag i pieśni ludowych opisujących historię tytułowego bohatera i jego rodziny. Dzieli się na dwadzieścia pieśni i liczy ponad 19 000 wersów (dokładnie 19 047). Epos był jednym z czynników inspirujących estońskie odrodzenie narodowe.
Powinowactwa
Kalevipoeg jest bliski fińskiej Kalevali, ponieważ opiera się na wspólnym folklorze i dawnej mitologii ugrofińskiej. Bohater po życiu pełnym przygód staje się strażnikiem piekieł. Jego powrót do ojczyzny ma być początkiem nowej epoki.
Forma
Pod względem formalnym wersyfikacja eposu charakteryzuje się hybrydalnym połączeniem tradycyjnych ludowych sposobów wierszowania i wpływów obcych, zwłaszcza niemieckich. Metrum utworu (ośmiozgłoskowiec trocheiczny, bez rymu, ale z aliteracją) przejęte jest z Kalevali.
Wpływ
Kalevipoeg mieści się w szerszym nurcie estońskiego odrodzenia narodowego II połowy XIX wieku. Kalevipoeg, obok Kalevali, stał się wzorem dla łotewskiego eposu Lāčplēsis.
Tłumaczenia
Estoński epos został przetłumaczony na następujące języki: angielski, czeski, fiński, francuski, litewski, łotewski, niemiecki, rosyjski, węgierski i włoski. Fragmenty poematu przełożył na język polski z wersji niemieckiej i opublikował w chełmskiej Kamenie Zenon Waśniewski (1891–1945). Urywek Kalevipoegu w tłumaczeniu Kazimiery Zawistowicz znajduje się w drugim tomie wydawnictwa Panteon wielkich twórców poezji i prozy: antologja literatury powszechnej. Przekład kilku krótkich fragmentów eposu, opartych na tłumaczeniu rosyjskim, w ramach artykułu opublikowanego w roku 1984 w roczniku etnograficznym „Lud”, zawarł Mieczysław Trojan. Początek inwokacji utworu przetłumaczył z wersji niemieckiej i opublikował w artykule pt. „Geneza i znaczenie estońskiego eposu Kalevipoeg" Juliusz Siemiątkowski na portalu Przegląd Bałtycki.
Przypisy
- ↑ a b c Sergiusz Kułakowski. Estoński epos ludowy. „Kamena”. 6 (16), s. 111, Luty 1935. (pol.).
- ↑ Marcin Czerwień: Proza historyczna Jaana Krossa: Filozofia pisarstwa, metoda twórcza, estońskość. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2013, s. 29. ISBN 978-83-233-3567-2.
- ↑ a b Literature / Kalevipoeg. tvtropes.org. . (ang.).
- ↑ F. Reinhold Kreutzwald, Encyclopædia Britannica (ang.).
- ↑ Aleksander Madyda: . bazhum.muzhp.pl. s. 266. . (pol.).
- ↑ a b c Peter Hajdu: Narody i języki uralskie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1971, s. 274-275.
- ↑ Kalevipoeg, Encyclopædia Britannica (ang.).
- ↑ a b Kalevipoeg, Encyklopedia PWN .
- ↑ a b Katarzyna Kamińska. Początki prasy w Estonii. „Zeszyty Prasoznawcze”. 3–4 (175–176), s. 116, 2003. ISSN 0555-0025. (pol.).
- ↑ Jan Lewandowski, Jesteśmy Estończykami, będziemy Europejczykami , studylibpl.com (ang.).
- ↑ Archibald Henry Sayce: Introduction to the science of language. 1880, s. 198.
- ↑ Victor Terras: Poetic Form and Language Structure in Estonian Poetry. lituanus.org, 1970. . (ang.).
- ↑ Cornelius Hasselblatt: Kalevipoeg Studies: The Creation and Reception of an Epic Finnish Literature. Helsinki: Finnish Literature Society, 2016, s. 34. ISBN 978-952-222-745-4. .
- ↑ Lāčplēsis, Encyklopedia PWN .
- ↑ Andrejs Pumpurs: Laczplesis, czyli Ten, co rozdarł niedźwiedzia (Łotewski gardzina). Epos narodowy Łotyszów, przełożył Jerzy Litwiniuk. rys.netarteria.pl, 2006. . . (pol.).
- ↑ Stefan Pastuszewski: Tasowanie pomników w Dorpacie. akant.org, 2016. . (pol.).
- ↑ Zenon Waśniewski (1891–1945). teatrnn.pl. . (pol.).
- ↑ Panteon wielkich twórców poezji i prozy: antologja literatury powszechnej pod redakcją Stanisława Lama. T. 2. Warszawa: Ksiegarnia Trzaski, Everta i Michalskiego, s. 547.
- ↑ Mieczysław Trojan. Kalevipoeg – estoński epos ludowy. „Lud”, t. 68, s. 139, 1984. ISSN 0076-1435 (pol.).
- ↑ Juliusz Siemiątkowski, Geneza i znaczenie estońskiego eposu Kalevipoeg , 15 marca 2022 (pol.).
Linki zewnętrzne
- The Hero of Esthonia by W. F. Kirby, in two volumes, London, 1895
- Fr. R. Kreutzwald: Kalevipoeg. kalevipoeg.info. . (est.).
- Juri Talvet: Kalevipoeg, a Great European Epic. www2.lingue.unibo.it. . (ang.).
- Dagmar Bortlová: Národní eposy Kalevala a Kalevipoeg, dědicové mytologie dvou ugrofinských národů; srovnávací studie. is.muni.cz, 2006. . (cz.).
- Ivana Michaleková: Komparace vybraných aspektů polského a estonského národního eposu. anzdoc.com. . (cz.).