W tym artykule omówimy temat Kalifat Sokoto, który stanowi obecnie punkt zainteresowania i znaczenie. Kalifat Sokoto to temat, który wzbudził zainteresowanie wielu osób, ponieważ ma ważne implikacje w różnych obszarach codziennego życia. W następujący sposób Kalifat Sokoto zostanie przeanalizowany z różnych perspektyw, aby zapewnić wszechstronną i kompletną wizję tego tematu. Od jego powstania po wpływ na społeczeństwo, Kalifat Sokoto jest tematem wywołującym wielką debatę i zainteresowanie, dlatego też istotne jest zagłębienie się w jego badania, aby zrozumieć jego zakres i znaczenie we współczesnym świecie.
| |||
Stolica | |||
---|---|---|---|
Ustrój polityczny | |||
Typ państwa | |||
Głowa państwa |
kalif Muhammed Sa'adu Abubakar | ||
Data powstania |
1774 | ||
Religia dominująca |
Kalifat Sokoto – dawniej jedno z najsilniejszych państw w Afryce, obecnie tytularny kalifat Nigerii.
Początki państwa sięgają 1774 roku, kiedy charyzmatyczny imam Usman dan Fodio rozpoczął wśród ludu Fulbe nawoływanie do dżihadu. W 1804 jego armie zajęły państwo miasto-państwo Gobir, ogłaszając go „wodzem wiernych”. W latach 1805–1808 armie Fodio opanowały większość okolicznych miast-państw ludu Hausa. W 1809 założono miasto Sokoto jako stolicę nowego imperium. W następnych latach Sokoto podbiło terytoria nad dolnym Nigrem, nad rzeką Benue i największe z regionalnych państw – Adamawę. Do połowy XIX wieku podjęto prawie 100 wypraw wojennych na terytoria dzisiejszego Nigru. U szczytu potęgi imperium Fulbe rozciągało się od terenów dzisiejszego Burkina Faso po Kamerun.
Administracyjnie Sokoto było federacją miast-państw, podlegających władzy kalifa.
Na przełomie lutego i marca 1903 roku stolicę Kalifatu zajęła ekspedycja brytyjska. Brytyjczykom udało się jednak przejąć wyłącznie kontrolę wojskową i podatkową (z wyłączeniem licznej szarej strefy), podczas gdy prawie każdy inny aspekt pozostawał nadal pod pełną władzą Kalifatu.
Wodzowie i lub członkowie rodziny królewskiej nadal sprawowali swoje uprawnienia nad swoimi poddanymi. Zwrócono uwagę, że Brytyjczycy nie byli w stanie stworzyć administracji kolonialnej, chociaż byli zainteresowani czerpaniem korzyści importowych z nowych kolonii; żaden z tych aspektów nie miał wystarczających zasobów, by je sfinansować. Ta kwestia ekonomiczna, w połączeniu z niedoborem lub brakiem kadry europejskiej w Afryce, przekonały Brytyjczyków, do uznania niepodległych instytucji do osiągnięcia części celu. Kiedy na początku XX wieku Lugard i jego ludzie rozpoczęli walkę z Kalifatem Sokoto w północnej Nigerii, jego ograniczone zasoby ludzkie i finansowe uniemożliwiły mu opanowanie całego terytorium. Kalifat Sokoto posiadał wysoko rozwinięty i sprawny system administracji kierowany przez emirów, z sułtanem Sokoto jako najwyższym zwierzchnikiem, który nie był chętny do wojny z Wielką Brytanią. Hierarchiczny charakter struktury politycznej był idealny dla owego systemu ponieważ Brytyjczycy mogli korzystać z pomocy emirów, a emirowie z kolei mogli kontrolować swój lud.
Po wypowiedzeniu powiązań z Wielką Brytanią w 1960 kalifat zachował swój tradycjonalny i religijny charakter.