W tym artykule porozmawiamy o Kayseri, temacie, który wzbudził dziś duże zainteresowanie. Z różnych perspektyw Kayseri stał się centralnym punktem dyskusji, debat i refleksji. Jego znaczenie przekroczyło różne obszary, wywierając wpływ na społeczeństwo, kulturę i politykę. Kayseri przykuł uwagę ekspertów, badaczy, naukowców i profesjonalistów, którzy poświęcili czas i wysiłek, aby zrozumieć jego znaczenie i wpływ. W tym artykule postaramy się głębiej zagłębić w różne aspekty otaczające Kayseri, dostarczając szczegółową analizę, która pozwoli naszym czytelnikom zrozumieć jego złożoność i znaczenie.
Kolaż zdjęć Kayseri | |
Państwo | |
---|---|
Prowincja | |
Burmistrz |
Mehmet Özhaseki |
Powierzchnia |
16,917 km² |
Wysokość |
1330 m n.p.m. |
Populacja (2014) • liczba ludności |
|
Nr kierunkowy |
0352 |
Kod pocztowy |
38x |
Tablice rejestracyjne |
38 |
Położenie na mapie Turcji | |
38°44′24,00″N 35°28′47,99″E/38,740000 35,479997 | |
Strona internetowa |
Kayseri (dawniej gr. Καισάρεια – Kaisareia – Cezarea Kapadocka) – miasto w środkowej Turcji, w prowincji o tej samej nazwie, u północnego podnóża wulkanu Erciyes, położone na wysokości 1043 metrów. Około 1400 tys. mieszkańców. W starożytności metropolia chrześcijańska, siedziba biskupia Bazylego Wielkiego (329-379 r.).
Lokalną nazwą była najpierw Mazaka, od fryg. Mosocha, legendarnego bohatera Kapadocji. Miasto było także nazywane Eusebeia – od króla Ariaratesa Euzebiusza. Nazwę Cezarea, na cześć cesarza Tyberiusza, nadano mu w 17 r. po Chr., kiedy to Kapadocja stała się rzymską prowincją.
Od 14 czerwca 370 r. biskupem tego miasta był Bazyli Wielki (329-379) – pisarz wczesnochrześcijański należący do grona ojców Kościoła, święty prawosławny i katolicki, biskup i doktor Kościoła, uważany za ojca wschodniego monastycyzmu.
Za jego czasów Cezarea była potężnym i zamożnym miastem. Jej biskup był metropolitą Kapadocji i egzarchą, czyli namiestnikiem patriarchy, w regionie Pontu. Metropolia obejmowała ponad połowę Azji Mniejszej, w jej skład wchodziło jedenaście prowincji kościelnych. Na Soborach, stolica w Cezarei była równa w randze Efezowi – zaraz po siedzibach patriarszych. Biskup-metropolita Cezarei był przełożonym pięćdziesięciu biskupów wiejskich (tzw. chorepiscopi).
W okolicy Cezarei, np. w Derinkuyu, Kaymakli, Mazi, Ozkonak, Tatlarin istnieją ogromne podziemne miasta, które służyły chrześcijanom za schronienie najpierw w czasach prześladowań rzymskich, a potem muzułmańskich. Miasto w Derinkuyu ma głębokość 85 m. Mieści w sobie wszystkie pomieszczenia, które zazwyczaj znajdowały się w podziemnych miastach: stajnie, piwiniczki, składziki, refektarze, kościoły, winiarnie etc. W mieście, które znajduje się pod miejscowością Kaymakli, odkryto cztery poziomy, wśród podziemnych pomieszczeń jest także jednonawowy kościół z dwiema absydami. W Tatlarin ogromna liczba pomieszczań magazynowych oraz duża liczba kościołów wskazuje, że był to raczej kompleks podziemnych monasterów, niż miejsce osadnictwa.
Do 1973 r. Cezarea była łacińską tytularną siedzibą biskupią. Ostatnim biskupem tytularnym był arcybiskup Pietro Palazzini, który następnie został kardynałem-diakonem.
Do 2005 r. była też tytularną siedzibą katolickiego biskupa obrządku ormiańskiego, ostatnim, który miał Cezareę jako tytularną siedzibę był Manuel Batakian, został on następnie biskupem eparchii NMP z Nareg w Nowym Jorku.