Kokand

W dzisiejszym świecie Kokand przyjął fundamentalną rolę w społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy jest to temat dyskusji, bohater ważnego wydarzenia, czy też postać reprezentatywna w konkretnym obszarze, Kokand przykuwa uwagę ludzi na całym świecie. Od wpływu na kulturę popularną po wpływ na politykę, Kokand okazał się istotnym tematem, który zasługuje na analizę i dyskusję. W tym artykule zagłębimy się w świat Kokand i zbadamy jego znaczenie i wpływ na różne aspekty codziennego życia.

Kokand
Qo‘qon
ilustracja
Państwo

 Uzbekistan

Wilajet

fergański

Powierzchnia

40 km²

Populacja (2008)
• liczba ludności
• gęstość


216 700
5418 os./km²

Kod pocztowy

150700

Położenie na mapie Uzbekistanu
Mapa konturowa Uzbekistanu, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kokand”
Ziemia40°31′43″N 70°56′33″E/40,528611 70,942500
Strona internetowa

Kokand (uzb. Qo'qon; ros. Коканд) – miasto administrowane regionalnie w wilajecie fergańskim, we wschodnim Uzbekistanie, w południowo-zachodniej części Kotliny Fergańskiej. Według szacunków z 2008 roku w Kokandzie mieszkało 216 700 osób. Dawna stolica chanatu kokandzkiego.

Miasto jest oddalone o 88 km od stolicy regionu - Fergany. Leży na skrzyżowaniu szlaków handlowych, uczęszczanych już w starożytności, przy zbiegu dwóch głównych dróg wiodących do Kotliny Fergańskiej: jednej prowadzącej na północny zachód do Taszkentu przez góry, a drugiej na zachód, przez Chodżent. W efekcie Kokand stanowi główny węzeł transportowy Kotliny Fergańskiej.

Ośrodek przemysłu spożywczego, włókienniczego oraz chemicznego.

Historia

Kokand istnieje przynajmniej od X wieku, znany wcześniej jako Chawakend, położony na szlaku handlowym z Chin do Indii. W XIII wieku Kokand został zniszczony przez Mongołów.

Współczesne miasto powstało w 1732 roku jako twierdza zastępująca wcześniejszą fortecę o nazwie Eski-Kurgan. W 1740 stało się stolicą chanatu kokandzkiego. Było ono też głównym ośrodkiem religijnym Kotliny Fergańskiej ze swoimi ponad 300 meczetami. Największy wpływ na miasto spośród przywódców chanatu miał Chudojar-Chan, dzięki któremu w mieście wybudowano wiele meczetów i medres oraz jego pałac, który można częściowo oglądać do dziś – pozostało jedynie 19 z 113 pokoi i dwa dziedzińce, które służą jako muzeum historii.

Przypisy