W dzisiejszym świecie Kolonia robotnicza Ficinus stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu. Od samego początku Kolonia robotnicza Ficinus wzbudzał ciekawość i badania zarówno badaczy, ekspertów, jak i hobbystów. Jego wpływ rozciąga się na całą historię i objawia się w różnych obszarach społeczeństwa. W tym artykule zbadamy z różnych perspektyw znaczenie i wagę Kolonia robotnicza Ficinus, a także jego ewolucję w czasie. Dowiemy się o jego wpływie na kulturę, technologię, politykę, ekonomię i inne aspekty życia codziennego oraz przeanalizujemy, w jaki sposób Kolonia robotnicza Ficinus w dalszym ciągu wywiera swój wpływ w dzisiejszym świecie.
nr rej. A/1231/78 z 19 sierpnia 1978 | |
Pasaż Kubiny w Rudzie Śląskiej, w Wirku | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
ul. Kubiny 4-34 |
Typ budynku |
budynki mieszkalne i gospodarcze, obecnie usługi |
Rozpoczęcie budowy |
1860 |
Ukończenie budowy |
1867 |
Położenie na mapie Rudy Śląskiej | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa śląskiego | |
50°16′24″N 18°51′36″E/50,273333 18,860000 |
Kolonia robotnicza Ficinus – historyczne osiedle robotnicze w Rudzie Śląskiej przy ul. Kubiny, wybudowane w latach 1860–1867 dla pracowników kopalni „Błogosławieństwo Boże” (niem. Gottessegen).
Kolonia jest od 1978 roku wpisana do rejestru zabytków pod numerem A/1231/78. Ochrona obejmuje budynki mieszkalne, gospodarcze oraz ich najbliższe otoczenie. Od 19 października 2006 „Kolonia robotnicza Ficinus”, wraz z Giszowcem i Nikiszowcem znajduje się na trasie Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego.
Założenie składa się z szesnastu identycznych domów, ustawionych kalenicowo wzdłuż ulicy Kubiny (w północnej pierzei). Domy są murowane z piaskowca, nietynkowane, z ceglanymi obramieniami okiennymi. Postawione zostały na rzucie prostokąta. Budynki są dwukondygnacyjne, nakryte niskimi dachami dwuspadowymi.
W każdym domu znajdowały się cztery mieszkania. Do każdego z nich prowadziło osobne wejście przez przybudówki umieszczone symetrycznie po stronie wschodniej i zachodniej budynku. Do mieszkań na parterze wejścia umieszczone były w ścianie południowej przybudówki, do mieszkań na piętrze po stronie północnej.
Mieszkania były niewielkie, o powierzchni ok. 40 m². Składały się z przedsionka, kuchni i jednego pokoju.
Za domami mieszkalnymi znajdowały się budynki gospodarcze używane do hodowli drobnego inwentarza.
Na początku lat 90. XX wieku osiedle było w bardzo złym stanie technicznym. Z 16 budynków tylko jeden był użytkowany, pozostałe ulegały stopniowej degradacji. W roku 1990 opracowano koncepcję programowo-przestrzenną osiedla, która zakładała stworzenie w nim pasażu usługowego. Realizacja projektu rozpoczęła się w 1995 roku. Po przeprowadzonej rewitalizacji, osiedle pełni funkcję usługową, głównie handlową. Od 2020 roku w budynku zlokalizowanych pod numerem 24 swoją siedzibę ma filia Miejskiej Biblioteki Publicznej.