Konstandinos Tsatsos
W tym artykule dokładnie zbadamy temat Konstandinos Tsatsos i wszystko, co się z nim wiąże. Przeanalizujemy wszystkie aspekty tego fascynującego tematu, od jego powstania po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Na przestrzeni dziejów Konstandinos Tsatsos odgrywał kluczową rolę w kształtowaniu tożsamości i kultury różnych społeczeństw, dlatego istotne jest zrozumienie jego wpływu we współczesnym świecie. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zbadamy Konstandinos Tsatsos z różnych perspektyw, w tym z jego implikacjami politycznymi, społecznymi, gospodarczymi i kulturowymi. Dodatkowo przyjrzymy się, jak Konstandinos Tsatsos ewoluował na przestrzeni czasu i jak wpłynął na nasz dzisiejszy sposób życia i myślenia. Celem tego artykułu jest przedstawienie kompleksowego spojrzenia na Konstandinos Tsatsos i rzucenie światła na temat istotny dla każdego.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 lipca 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 października 1987 |
| Prezydent Republiki Greckiej | |
| Okres |
od 20 czerwca 1975 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
Konstandinos Tsatsos (gr. Κωνσταντίνος Τσάτσος; ur. 1 lipca 1899 w Atenach, zm. 8 października 1987 tamże) – grecki prawnik, nauczyciel akademicki i polityk, profesor, minister, deputowany, a w latach 1975–1980 prezydent Grecji.
Życiorys
Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Narodowym im. Kapodistriasa w Atenach. Pracował początkowo w dyplomacji, kształcił się następnie na Uniwersytecie w Heidelbergu. W 1929 został wykładowcą szkoły prawa na macierzystej uczelni. W 1932 objął stanowisko profesorskie. Zajmował się też literaturą klasyczną i współczesną. W 1939 w okresie dyktatury Joanisa Metaksasa został aresztowany, deportowany na wyspę Skiros i zwolniony z uniwersytetu. W trakcie niemieckiej okupacji działał w ruchu oporu. W 1944 w obliczu zagrożenia aresztowaniem uciekł na Bliski Wschód. Był doradcą funkcjonującego na uchodźstwie rządu. Po wyzwoleniu powrócił na uczelnię.
Zaangażował się wkrótce w działalność polityczną w ramach Partii Liberalnej. Między 1945 a 1949 oraz 1956 a 1963 obejmował liczne stanowiska ministerialne, był ministrem zabezpieczenia społecznego, spraw wewnętrznych, sprawiedliwości, lotnictwa, prasy i informacji, spraw religijnych i edukacji, ministrem odpowiedzialnym za prezydium rządu. Był też m.in. wiceministrem do spraw koordynacji (1951). Wybierany na posła do greckiego parlamentu. Stał się bliskim współpracownikiem Konstandinosa Karamanlisa, w 1956 dołączył do założonej przez niego Narodowej Unii Radykalnej.
W okresie junty czarnych pułkowników współpracował z przedsiębiorstwem wydawniczym i z Akademią Ateńską (od 1961 członek, później wiceprzewodniczący i przewodniczący tej instytucji). Był aktywnym opozycjonistą wobec reżimu. Po jego upadku w 1974 brał udział w opracowaniu nowej konstytucji. W tym samym roku objął urząd ministra kultury, a także uzyskał mandat posła do Parlamentu Hellenów I kadencji z listy Nowej Demokracji. W następnym roku wybrany na prezydenta Grecji. Urząd ten sprawował w okresie od czerwca 1975 do maja 1980. W ostatnich latach życia zajmował się działalnością dydaktyczną i publicystyczną.
Życie prywatne
Był mężem Joany Tsatsu, siostry Jorgosa Seferisa. Miał dwie córki.
Przypisy
| 1924–1935 |
|
|---|---|
| 1973–1974 |
|
| od 1974 |
|
- ISNI: 0000000121481737
- VIAF: 113257497, 289355070
- LCCN: n84058420
- GND: 119152746
- BnF: 11927192q
- SUDOC: 027170659
- NLA: 35811638
- BNE: XX1141658
- NTA: 073988014
- CiNii: DA07556720
- Open Library: OL5321122A
- PLWABN: 9810581467605606
- NUKAT: n2012156446
- J9U: 987007594767405171
- CONOR: 214662243
- ΕΒΕ: 30846
- WorldCat: lccn-n84058420