Kontorhausviertel

W tym artykule dokładnie zbadamy wpływ Kontorhausviertel na nasze życie. Od swoich początków do dzisiejszego znaczenia, Kontorhausviertel stał się tematem wielkiego zainteresowania badaczy, naukowców i ogółu społeczeństwa. Przez lata Kontorhausviertel wywołał debaty, dyskusje i różne perspektywy, które wzbogaciły nasze zrozumienie tego zjawiska. Poprzez tę wszechstronną analizę będziemy starali się rzucić światło na różne aspekty Kontorhausviertel i tego, jak ukształtował on nasze życie na różnych poziomach. Ten artykuł będzie kompletnym przewodnikiem dla tych, którzy chcą zagłębić się w fascynujący świat Kontorhausviertel i zrozumieć jego znaczenie w naszym współczesnym społeczeństwie.

Speicherstadt i Kontorhausviertel
z Chilehaus
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Niemcy

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

IV

Numer ref.

1467

Region

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

2015
na 39. sesji

Kontorhausviertel – południowo-wschodnia cześć hamburskiej dzielnicy Hamburg-Altstadt pomiędzy placem Meßberg a ulicami Steinstraße, Klosterwall i Brandstwiete.

W 2015 roku hamburskie Speicherstadt i Kontorhausviertel z Chilehaus zostały wpisane na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Opis

Kontorhausviertel leży na południowym krańcu starego miasta Hamburga pomiędzy placem Meßberg a ulicami Steinstraße, Klosterwall i Brandstwiete, naprzeciwko Speicherstadt, z którym łączy ją Wandrahmsteg. Znajdują się tu w większości budynki biurowe (niem. Kontorhäuser) powstałe głównie w latach 20. i 30. XX wieku w stylu północno-niemieckiego ekspresjonizmu z fasadami z ciemnoczerwonej cegły klinkierowej.

Centrum Kontorhausviertel wyznaczają budynki: Chilehaus (pow. 36 000 m²), Meßberghof (18 200 m²), Sprinkenhof (pow. 52 000 m² – w swoim czasie największy budynek biurowy na świecie) i Mohlenhof (pow. 7800 m²). Budynki te były wynajmowane przedsiębiorstwom żeglugowym, firmom handlowym i ubezpieczeniowym działającym w Hamburgu.

W 2015 roku hamburskie Speicherstadt i Kontorhausviertel z Chilehaus zostały wpisane na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Obiekty

Obiekt Nazwa Adres Opis
Altstädter Hof Steinstraße 13-19a
Mohlenhofstraße 1-7, 2-10
Altstädter Straße 11-23
Springeltwiete 5-9
Dom mieszkalny, zaprojektowany przez niemieckiego architekta Rudolfa Klophausa (1885–1957), został zbudowany w latach 1936–1937.
Bartholomay-Haus Altstädter Straße 3-7
Steinstraße 5-7
Zaprojektowany przez niemieckiego architekta Rudolfa Klophausa (1885–1957), został zbudowany w latach 1937–1938.
Burchardhof Steinstraße 27 Zaprojektowany przez niemieckich architektów Maxa Bacha i Fritza Wischera, został zbudowany w latach 1930–1931.
Chilehaus Burchardplatz 1 Zaprojektowany przez niemieckiego architekta Fritza Högera (1887–1949), został zbudowany w latach 1922–1924 na zlecenie niemieckiego przedsiębiorcy Henry’ego B. Slomana (1848–1931).
Helmut-Schmidt-Haus
(do 2016 Pressehaus)
Speersort 1 Zaprojektowany przez niemieckiego architekta Rudolfa Klophausa (1885–1957), został zbudowany w 1938 roku jako siedziba redakcji dziennika „Hamburger Tageblatt” wydawanego przez NSDAP. Od 1946 siedziba redakcji „Die Zeit”. W latach 50. XX wieku także siedziba „Hamburger Echo”, „Hamburger Morgenpost” oraz magazynów „Stern” i „Der Spiegel”.
Meßberghof
Ballin-Haus
Pumpen
Willy-Brandt-Straße
Zaprojektowany przez niemieckich architektów Hansa i Oskara Gersonów, został zbudowany w latach 1922–1924.
Miramarhaus Curienstraße Zaprojektowany przez niemieckiego architekta Maxa Bacha i wzniesiony w latach 1921–1922.
Montanhof Kattrepel 2 Zaprojektowany przez niemieckich architektów Hermanna Distela (1875–1945) i Augusta Grubitza, został zbudowany w latach 1924–1926.
Neuer Dovenhof Brandstwiete 1 Zaprojektowany przez niemieckich architektów Konstantina Kleffela, Uwe Köhnholdta i Bernda Gundermanna, został zbudowany w latach 1991–1994.
Sprinkenhof Burchardstraße 6-14
Altstädter Straße 6
Zaprojektowany przez niemieckich architektów Hansa i Oskara Gersonów oraz Fritza Högera (1887–1949), został zbudowany w trzech etapach w latach 1927–1928, 1932–39 i 1939–43.

Przypisy