W tym artykule poruszony zostanie temat Kozica, który wywołał duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach. Kozica to istotny temat, który przykuł uwagę specjalistów, naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa ze względu na jego dzisiejsze znaczenie i aktualność. W tym artykule zostaną przeanalizowane różne aspekty Kozica, takie jak jego pochodzenie, wpływ, implikacje i możliwy przyszły rozwój. Podobnie omówione zostaną opinie ekspertów w danej dziedzinie, a także istotne doświadczenia i przypadki związane z Kozica. Na koniec zaproponowane zostaną refleksje i wnioski, które zachęcą do refleksji i debaty na ten ważny temat.
Rupicapra | |||
de Blainville, 1816 | |||
Przedstawiciel rodzaju – kozica północna (R. rupicapra) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj |
kozica | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Capra rupicapra Linnaeus, 1758 | |||
Synonimy | |||
| |||
Gatunki | |||
|
Kozica (Rupicapra) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji (Hiszpania, Andora, Francja, Niemcy, Polska, Słowacja, Austria, Liechtenstein, Szwajcaria, Włochy, Słowenia, Chorwacja, Bośnia i Hercegowina, Czarnogóra, Albania, Grecja, Macedonia Północna, Bułgaria, Serbia, Rumunia, Rosja, Gruzja, Azerbejdżan i Turcja).
Długość ciała 90–135 cm, długość ogona 3–10 cm, wysokość w kłębie 70–90 cm; długość rogów 14–30 cm; masa ciała 20–60 kg.
Rodzaj zdefiniował w 1816 roku francuski zoolog i anatom Henri Marie Ducrotay de Blainville w artykule poświęconym gatunkom przeżuwaczy opublikowanym na łamach Bulletin de la Société philomathique de Paris. De Blainville wymienił trzy gatunki – Rupicapra americana de Blainville, 1816, Capra rupicapra Linnaeus, 1758 i Ovis pudu J.F. Gmelin, 1788 (= Pudu puda G.I. Molina, 1782) – z których gatunkiem typowym jest (absolutna tautonimia) Capra rupicapra Linnaeus, 1758.
Klasyfikacja taksonomiczna w obrębie Rupicapra jest niepewna. Przodkowie kozic prawdopodobnie pochodzili z Azji i rozprzestrzenili się na terenie Europy w środkowym plejstocenie przed zlodowaceniem środkowopolskim. Pokrywy lodowe podczas maksimów lodowcowych w Alpach i Pirenejach izolowały populacje kozic, co skutkowało różnicowaniem genetycznym, ale podczas oscylacji klimatycznych dochodziło do kurczenia się, ekspansji oraz hybrydyzacji populacji. W zależności od ujęcia systematycznego do rodzaju zalicza się 2 (R. pyrenaica i R. rupicapra) lub 6 (R. asiatica, R. carpatica, R. ornata, R. parva, R. pyrenaica i R. rupicapra) gatunków; tutaj klasyfikacja za Mammals Diversity Database i All the Mammals of the World (2023):