W tym artykule szczegółowo zbadamy Krzysztof Rybiński i jego wpływ na nasze społeczeństwo. Krzysztof Rybiński to temat, który w ostatnich latach cieszy się dużym zainteresowaniem, wywołując intensywne debaty i refleksje w różnych obszarach. W całej historii Krzysztof Rybiński był decydującym czynnikiem w życiu ludzi, wpływając na sposób, w jaki myślą, działają i odnoszą się do otoczenia. W tym sensie kluczowe jest zrozumienie znaczenia Krzysztof Rybiński dzisiaj, a także konsekwencji, jakie ma on na nasze codzienne życie. W tym artykule staramy się rzucić światło na ten temat i przeanalizować jego różne aspekty, aby przyczynić się do lepszego zrozumienia i podejścia do Krzysztof Rybiński w obecnym kontekście.
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
profesor nauk społecznych | |
Specjalność: ekonometria, finanse międzynarodowe, globalizacja, polityka gospodarcza | |
Alma Mater | |
Doktorat | |
Habilitacja | |
Profesura | |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | |
Uczelnia | |
Uczelnia | |
Okres zatrudn. |
od 2023 |
Spółka | |
Stanowisko | |
Okres zatrudn. |
od 2018 |
Rektor EUH |
Krzysztof Ireneusz Rybiński (ur. 1 marca 1967 w Warszawie) – polski ekonomista i publicysta, działacz polityczny, profesor nauk społecznych, wiceprezes Narodowego Banku Polskiego (2004–2008). Od 2023 rektor Europejskiego Uniwersytetu Humanistycznego.
W młodości był harcerzem, uczniem jednej ze szkół na warszawskiej Pradze. Ukończył studia na Wydziale Matematyki, Informatyki i Mechaniki oraz na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie następnie uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych o specjalności ekonometrycznej. W 2009 habilitował się na podstawie rozprawy zatytułowanej Globalizacja w trzech odsłonach. Offshoring – globalne nierównowagi – polityka pieniężna w Kolegium Ekonomiczno-Społecznym Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. W 2021 prezydent RP nadał mu tytuł profesora nauk społecznych w dyscyplinie ekonomia i finanse.
Pracował jako informatyk w firmie komputerowej w Japonii, następnie jako pracownik naukowo-dydaktyczny na Wydziale Nauk Ekonomicznych UW. Był także konsultantem Banku Światowego, Uniwersytetu Środkowo-Europejskiego oraz dyrektorem administracyjnym w Centrum Badań Ekonomicznych Europy Środkowej i Wschodniej. W 1997 został głównym ekonomistą warszawskiego oddziału banku ING, od 2001 zajmował stanowisko głównego ekonomisty Banku Zachodniego WBK, w latach 2002–2004 był głównym ekonomistą Banku BPH. Pełnił funkcję prezesa Polskiego Stowarzyszenia Ekonomistów Biznesu oraz członka rady Towarzystwa Ekonomistów Polskich.
Od 25 marca 2004 do 2 stycznia 2008 zajmował stanowisko wiceprezesa Narodowego Banku Polskiego. Od kwietnia 2008 do marca 2010 był partnerem w firmie Ernst & Young, gdzie kierował zespołem strategii ekonomicznej. Był także profesorem nadzwyczajnym w Szkole Głównej Handlowej, wiceprzewodniczącym rady nadzorczej Alior Banku i współwłaścicielem spółki SanNao wdrażającej rozwiązania internetowe. Od 2010 do 2015 pełnił funkcję rektora Akademii Finansów i Biznesu Vistula. W latach 2015–2018 był rektorem Uniwersytetu Narchoz w Kazachstanie.
We wrześniu 2018 dołączył do spółki Synerise na stanowisko Chief Ideatora. W lutym 2023 został mianowany rektorem Europejskiego Uniwersytetu Humanistycznego. Ostatecznie objął tę funkcję 3 kwietnia.
W 2010 został ekspertem ds. gospodarczych, współtworzącym program PJN. W 2011 poparł program gospodarczy partii Kongres Nowej Prawicy. W trakcie wyborów parlamentarnych w 2011 był kandydatem Unii Prezydentów – Obywatele do Senatu w jednym z okręgów warszawskich. Otrzymał 33 665 głosów (16,23% głosów), zajmując 3. miejsce wśród 4 kandydatów.
Później znalazł się w gronie ekspertów gospodarczych Prawa i Sprawiedliwości. Twierdził, że Sławomir Petelicki zginął w wyniku zamachu, zaś Unię Europejską nazwał komunistyczną Brabancją, która daje Polsce jałmużnę w postaci środków na rozwój. Wygłaszał także poglądy uznawane przez media za homofobiczne.
Jest autorem publikacji naukowych i prasowych w zakresie ekonomii i finansów.