Nazwa Kuku-nor rezonuje w umysłach wielu osób, czy to ze względu na jej wpływ na społeczeństwo, znaczenie w dzisiejszym świecie, czy po prostu ze względu na swoje historyczne dziedzictwo. Kuku-nor był przez lata przedmiotem debaty, badań i podziwu, a jego wpływ przekraczał granice i pokolenia. W tym artykule zbadamy różne aspekty Kuku-nor, od jego powstania po dzisiejszy wpływ, w tym jego osiągnięcia, kontrowersje i dziedzictwo, jakie pozostawiło w społeczeństwie. Poprzez szczegółową analizę odkryjemy znaczenie Kuku-nor i jego rolę w dziedzinie, w której działa, oferując kompleksową perspektywę, która pozwala nam lepiej zrozumieć jego znaczenie w dzisiejszym świecie.
Zdjęce satelitarne jeziora Kuku-nor | |
Położenie | |
Państwo | |
---|---|
Wysokość lustra |
3196 m n.p.m. |
Morfometria | |
Powierzchnia |
ok. 4500 km² |
Głębokość • maksymalna |
|
Hydrologia | |
Rzeki zasilające | |
Rodzaj jeziora |
tektoniczne |
Położenie na mapie Chin | |
36°55′N 100°10′E/36,916667 100,166667 |
Kuku-nor (chiń. 青海湖; pinyin Qīnghǎi Hú; tyb.: མཚོ་སྔོན་པོ, Wylie: Mtsho-sngon-po, ZWPY: Co Ngoinbo) – słone, bezodpływowe jezioro pochodzenia tektonicznego w Chinach, w prowincji Qinghai. Zajmuje powierzchnię ok. 4,5 tys. km² i leży na wysokości 3196 m n.p.m., jego maksymalna głębokość to 33 m.
Przyjęta na Zachodzie nazwa Kuku-nor pochodzi z języka mongolskiego i oznacza dosłownie „Błękitne Jezioro”.
Jezioro położone jest w tektonicznym zagłębieniu Wyżyny Tybetańskiej, w górach Qilian Shan, pomiędzy pasmem Datong Shan na północy a Qinghai Nanshan na południu. Zasilane jest 23 rzekami i strumieniami, z których największą jest Buh He. Jezioro stopniowo zanika, kiedyś miało powierzchnię ok. 6000 km². Przez 5 miesięcy w roku jezioro jest zamarznięte. Występują ryby, głównie z rodziny karpiowatych.
Jezioro Kuku-nor zostało zbadane w 1872 roku przez Nikołaja Przewalskiego.