W tym artykule poznamy fascynujący świat Ludwik I Bragança i wszystko, co ten motyw ma do zaoferowania. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie – zanurzymy się w wyczerpującej analizie, która pozwoli nam dokładnie zrozumieć jego znaczenie i wpływ w różnych obszarach. Ludwik I Bragança jest przedmiotem zainteresowania i badań od dziesięcioleci i z biegiem czasu wykazał swoją zdolność wpływania na nasze życie w zaskakujący sposób. Dzięki multidyscyplinarnemu podejściu zajmiemy się różnymi perspektywami i zastanowimy się nad znaczeniem Ludwik I Bragança we współczesnym społeczeństwie. Przygotuj się na ekscytującą podróż przez historię, kulturę i aktualne wydarzenia Ludwik I Bragança.
Król Portugalii | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona | |
Dzieci |
Karol I Dyplomata, |
Odznaczenia | |
Ludwik I, port. Luís Filipe Maria Fernando Pedro de Alcântara António Miguel Rafael Gabriel Gonzaga Xavier Francisco de Assis João Augusto Júlio Valfando de Bragança (ur. 31 października 1838 w Lizbonie – zm. 19 października 1889 w Cascais) – od 1861 do 1889 roku król Portugalii.
Był drugim synem Marii II, królowej Portugalii z dynastii Bragança oraz Ferdynanda, księcia Saksonii-Coburga-Gothy. Okoliczności, w których wstąpił na tron nie były zbyt dobre. W listopadzie i grudniu 1861 zmarło na dur brzuszny trzech jego braci: Piotr, król Portugalii, Ferdynand oraz Jan.
W czasie panowania króla Ludwika premierem rządu był utalentowany portugalski polityk Fontes Pereira de Melo, między innymi inicjator szeroko zakrojonego programu robót publicznych zwanego polityką fontyzmu. W polityce zagranicznej Portugalia rywalizowała z Wielką Brytanią o wpływy w Afryce Południowej. Chodziło o łączenie kolonii, którego celem było umacnianie kolonialnego imperium. Rywalizacja ta zakończyła się niepowodzeniem portugalskiego rządu i króla Ludwika, co wywołało pierwsze rewolucyjne wstrząsy pod koniec jego panowania.
W 1862 roku ożenił się z Marią Pią Sabaudzką (ur. 16 października 1847 w Turynie; zm. 5 lipca 1911 tamże), córką Wiktora Emanuela II – króla Włoch. Para miała dwóch synów: