W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Ludwik Wolski (poeta). Od początków aż do dzisiejszej ewolucji temat ten wzbudził niespotykane zainteresowanie wielu ludzi na całym świecie. Zbadamy różne aspekty, które sprawiają, że Ludwik Wolski (poeta) jest tak istotny w dzisiejszym społeczeństwie i jego wpływ na różne obszary codziennego życia. Ponadto przeanalizujemy różne perspektywy i opinie ekspertów w tej dziedzinie, aby zapewnić naszym czytelnikom pełniejszą i wzbogacającą wizję. Przygotuj się na fascynującą podróż przez Ludwik Wolski (poeta)!
| Data i miejsce urodzenia |
25 marca 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 kwietnia 1919 |
| Narodowość |
polska |
| Język |
polski |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
poezja |
Ludwik Wolski herbu Lubicz, zwany w rodzinie Lukiem (ur. 25 marca 1895 w Schodnicy k. Drohobycza, zm. 2 kwietnia 1919 w Złoczowie) – polski poeta, agronom, zamordowany w czasie wojny polsko-ukraińskiej.
Urodził się Schodnicy położonej 25 km na południe od Drohobycza, w rodzinie ziemiańskiej, utalentowanej artystycznie. Jego rodzicami byli Wacław, przedsiębiorca i działacz społeczny, oraz Maryla z domu Młodnicka, poetka. Miał braci Kazimierza i Juliusza oraz siostry Anielę Pawlikowską, malarkę, i Beatę Obertyńską, nazywaną „poetką Lwowa”. Jego babcią była Wanda Młodnicka, z domu Monné, pisarka i tłumaczka, narzeczona i muza Artura Grottgera. Od niej otrzymał dwa słynne kartony Grottgera, poświęcone przez artystę dzieciom polskim Na chórze i U grobowca Kościuszki. Z kolei jego ojciec chrzestny, Władysław Bełza, dedykował mu Katechizm polskiego dziecka – zbiór wierszy zawierający wiersz o tym samym tytule.
Po ukończeniu VII Gimnazjum we Lwowie i Akademii Rolniczej w Dublanach pracował najpierw jako asystent w katedrze botaniki w tejże uczelni, a następnie jako komisarz rolniczy w starostwie w Zborowie. Napisał wiele wierszy, które świadczyły o jego wielkim talencie. Wybuch wojny polsko-ukraińskiej zastał go w majątku Perepelniki. Za napisanie wiersza satyrycznego pt. Ukraina został jesienią 1918 r. aresztowany przez władze ukraińskie i parę miesięcy później zamordowany po okrutnych torturach wraz z kilkudziesięcioma Polakami na dziedzińcu Zamku Sobieskich w Złoczowie. Przed śmiercią prosił kapelana więziennego, aby przekazał rodzicom, że "umarł jako dobry Polak". Jego ciało władze polskie ekshumowały i pochowały 29 września 1921 r. w Kaplicy-Mauzoleum Orląt Złoczowskich na cmentarzu w Złoczowie.