Mahatman
W dzisiejszym świecie Mahatman jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców. Znaczenie Mahatman znajduje odzwierciedlenie w jego wpływie na społeczeństwo, gospodarkę i kulturę. Zarówno eksperci, jak i amatorzy wykazują duże zainteresowanie tym tematem, starając się zrozumieć jego implikacje i konsekwencje. Co więcej, Mahatman to temat stale rozwijający się, a nowe badania i osiągnięcia sprawiają, że ludzie są zainteresowani i zaangażowani w jego badania. W tym artykule szczegółowo zbadamy Mahatman i jego wpływ w różnych obszarach, oferując kompleksową wizję, która pozwala nam zrozumieć jego wpływ na dzisiejszy świat.
Mahatma(n) (dewanagari महात्मा, transkrypcja mahātmā) – Wielki Duch, Wielka Jaźń, tytuł w sanskrycie. Używany jest w odniesieniu do wybitnych duchowych i społecznych przywódców indyjskich, szczególnie jako postaci autorytetów moralnych.
Etymologia
Słowo mahatman jest połączeniem dwóch sanskryckich słów: maha (oznaczającego „wielki”) i Atman (oznaczającego „duszę”). Sumaryczne znaczenie to: „posiadający wielkiego ducha, wielkoduszny, szlachetny, dostojny, wspaniały”. Jego forma tematyczna (podstawowa dla słów sanskryckich, rdzeń) to mahatman, natomiast mahatma to wersja dla mianownika liczby pojedynczej.
Konstrukcje
Tytuł mahatma spotyka się też w wersji rozbudowanej o partykułę honoryfikatywną dźi do postaci mahatmadźi. W takiej konstrukcji zazwyczaj opuszcza się imiona własne podmiotu. Zwrotem w takiej formie zwracano się np. do M.K. Gandhiego.
Wyzwolenie mahatmy
W hinduizmie istnieje przekonanie, iż człowiek będący mahatmą osiągnie wyzwolenie w momencie śmierci ciała fizycznego, następuje wtedy połączenie jego energii życiowej z Jaźnią. Komentując rodzaje wyzwolenia Ramana Maharishi objaśnia, iż nie ma różnic w jakości doświadczenia tego, który odszedł do brahmaloki i tam osiągnął wyzwolenie, oraz mahatmy (wyzwolonego w chwili śmierci) i dźiwanmukty (wyzwolonego za życia).
Przykłady użycia
- Taki przydomek posiadał Mohandas Karamchand Gandhi. Jedna z pierwszych osób, która zaczęła go tak tytułować to Rabindranath Tagore (którego Gandhi jako pierwszy nazwał Gurudew). Z czasem Gandhi przyznał, że tytuł mahatmy wielokrotnie sprawiał mu głęboki ból i nigdy nie był dla niego przyjemny.
- Mahatma Arja Bhikszu – nauczyciel z ruchu Arja Samadź.
- Mahatma Hans Raj (1864–1938), działacz Arja Samadź.
- mahatma Siva Chandra Vidyarnava.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Buddyzm i hinduizm w nauczaniu Jana Pawła II (1978-1999). Zebrali i opracowali Sabina Lach, Zdzisław J.Kijas OFMCon. Wyd. 1. Kraków: Papieska Akademia Teologiczna w Krakowie, 2000, s. 135, seria: Biblioteka Ekumenii i Dialogu. Tom 10. ISBN 83-87681-44-X.
- ↑ a b Andrzej Ługowski: Mahatman. W: Tadeusz Herrmann, Joanna Jurewicz, Bogusław Jan Koc, Andrzej Ługowski: Mały słownik klasycznej myśli indyjskiej. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper, 1992, s. 56. ISBN 83-900523-2-6.
- ↑ Tadeusz Margul: Indie na co dzień. Z notatnika religioznawcy. Wyd. 1. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1970, s. 102,104.
- ↑ II.4. Triumf i odwrót Gandhiego. W: Durga Das: Indie. Od Cruzona do Nehru i później. Wstęp Zakir Hussain. Wyd. 1. Warszawa: India EU Council, 2009, s. 109. ISBN 978-83-9289-490-2.
- ↑ 14:6. W: Sri Ramana Gita. The Teachings of Bhagavan Sri Ramana Maharshi. Wyd. 3. Tiruvannamalai: Sri Ramanasramam, 2006, s. 183–184. ISBN 81-88018-17-1.
- ↑ 14:5. W: Sri Ramana Gita. The Teachings of Bhagavan Sri Ramana Maharshi. Wyd. 3. Tiruvannamalai: Sri Ramanasramam, 2006, s. 182–183. ISBN 81-88018-17-1.
- ↑ 5.1. W: Barbara Grabowska, Bożena Śliwczyńska, Elżbieta Walter: Z dziejów teatru i dramatu bengalskiego. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 1999, s. 93, seria: Teatr Orientu. ISBN 83-88238-19-1.
- ↑ Człowiek, który obudził śpiącego olbrzyma. W: Jerzy Chociłowski: Indyjska szarada. Wyd. 1. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1977, s. 143, seria: Z reporterskich wędrówek.
- ↑ J.E Llewellyn: Autobiografia pewnej ascetki. W: Praktyki religijne w Indiach. Donald S.Lopez Jr (red.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2001, s. 557. ISBN 83-88238-68-X.
- ↑ Durga Das: Indie. Od Curzona do Nehru i później. Wstęp Zakir Hussain. Wyd. 1. Warszawa: India EU Council, 2009, s. 33. ISBN 978-83-9289-490-2.
- ↑ Gopinath Kawiradż: Pogląd siaktyjski w literaturze tantrycznej. (przekłożyła z języka hindi) Anna Rucińska. Wyd. 1. Warszawa: Fundacja Vivaswan, 2014, s. 90. ISBN 978-83-938477-3-0.