Marek Jackowski

Dzisiaj Marek Jackowski jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu w dzisiejszym społeczeństwie. Z wielu perspektyw temat ten wywołał debatę i przyciągnął uwagę ekspertów i osób zainteresowanych zrozumieniem jego konsekwencji. W całej historii Marek Jackowski był przedmiotem badań i analiz i odegrał fundamentalną rolę w podejmowaniu decyzji na poziomie osobistym, zawodowym i społecznym. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Marek Jackowski, aby przedstawić pełną i zaktualizowaną wizję jego znaczenia i znaczenia w bieżącej panoramie.

Marek Jackowski
Ilustracja
Imię i nazwisko

Marek Norbert Jackowski

Data i miejsce urodzenia

11 grudnia 1946
Stary Olsztyn

Data i miejsce śmierci

18 maja 2013
San Marco

Instrumenty

gitara

Gatunki

pop-rock

Zawód

gitarzysta, piosenkarz

Aktywność

lata 60. – 2013

Wydawnictwo

Pomaton, Wifon

Zespoły
Kleks
Impulsy
Vox Gentis
Maanam
Anawa
Osjan
Grupa Okazjonalna
Złotousty i Anioły
The Goodboys
Odznaczenia
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Marek Norbert Jackowski (ur. 11 grudnia 1946 w Starym Olsztynie, zm. 18 maja 2013 w San Marco) – polski muzyk rockowy, gitarzysta i kompozytor.

Życiorys

Urodził się 11 grudnia 1946 ok. godz. 22.30 w Starym Olsztynie na Warmii, a dorastał w Łęgajnach. Był synem Bernarda Jackowskiego (1911–1981) i Gabrieli Heleny z domu Gwóźdź (1914–1990), którzy pobrali się 25 grudnia 1939. Rodzice pracowali w Państwowych Gospodarstwach Rolnych — matka była księgową w Zakładzie Ogrodniczym PGR Łęgajny, ojciec zaś, z zawodu agronom, piastował stanowisko dyrektora; w 1953 został, w wyniku śledztwa Urzędu Bezpieczeństwa, oskarżony i skazany na trzy lata więzienia za niedopełnienie obowiązków służbowych (przez co wyrządził szkody w PGR-ach na ponad 3 mln zł), a po wyjściu z więzienia w 1955 (dzięki zwolnieniu warunkowemu za dobre sprawowanie) został urzędnikiem w Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie w Wydziale Rolnictwa i Leśnictwa. Marek Jackowski miał starszą siostrę, Krystynę (ur. 1941). W dzieciństwie zaczął mieć problemy z wymową – jąkał się, był nieśmiałym i wyobcowanym dzieckiem.

Zafascynowany muzyką Paula Anki, Neila Sedaki i The Rolling Stones, zainteresował się bigbitem, podjął naukę gry na gitarze akustycznej i zaczął pisać pierwsze piosenki. Szkołę podstawową ukończył w 1960 z wynikiem dobrym. Cztery lata później ukończył naukę w klasie matematyczno-fizycznej w I Liceum Ogólnokształcącym w Olsztynie, uzyskując na świadectwie dobre i dostateczne oceny. W okresie licealnym stawiał pierwsze kroki muzyczne w zespole popowym Kleks (później przemianowym na Posągi). Studiował filologię angielską; studia rozpoczęte na Uniwersytecie Łódzkim kontynuował po przeprowadzce do Krakowa na Uniwersytecie Jagiellońskim i zakończył w 1970, jednak nie złożył pracy magisterskiej.

Podczas studiów w latach 1966–1967 był gitarzystą w łódzkiej grupie Impulsy, zespole instrumentalno-wokalnym Rady Uczelnianej Zrzeszenia Studentów Polskich Uniwersytetu Łódzkiego. Z zespołem zajął w 1967 drugie miejsce na Ogólnopolskim Festiwalu Muzyki Młodzieżowej w Częstochowie. Formację przekształcił później w zespół Vox Gentis (pol. Głos Plemienia), który był początkowo kwintetem grającym blues rocka, a później – duetem gitar elektrycznych, który tworzył ze Zbigniewem Frankowskim. Po wyprowadzce do Krakowa nawiązał współpracę z Piwnicą pod Baranami, gdzie występował z grupą Anawa (1969–1971), z którą nagrał płyty: Marek Grechuta & Anawa (1970) i Korowód (1971); na drugi album stworzył instrumentalny utwór „Widzieć więcej”. W 1969 w uznaniu za swoją grę został mianowany „prekursorem polskiego podziemia” przez redakcję miesięcznika „Jazz”. W 1971 założył z Jackiem Ostaszewskim zespół Osjan, w którym grał do 1975. W 1976 został redaktorem w czasopiśmie „Jazz Forum”, z której to pracy zrezygnował wraz z rozwojem działalności w Maanamie.

W 1974 wraz z Milo Kurtisem założył w Krakowie zespół grający muzykę świata Sensacyjna Grupa Okazjonalna, który później przemianował na Maanam. Po wielu zmianach personalnych skład tej grupy – z ówczesną żoną Jackowskiego, Korą (Olgą Jackowską) jako wokalistką – ustalił się w 1979, a zespół udanie zadebiutował jako grupa rockowa. Jackowski stał się głównym kompozytorem materiału płytowego, a do klasyki polskiej muzyki weszła piosenka „Oprócz błękitnego nieba” (1979), którą nagrał z Maanamem. Po rozwodzie z Korą w 1984 popadł w uzależnienie od alkoholu, które doprowadziło do zawieszenia działalności Maanamu i zadłużenia Jackowskiego. W latach 80. współtworzył z Robertem Gawlińskim projekt Złotousty i Anioły. Dorabiał, udzielając korepetycji z języka angielskiego i ucząc gry na gitarze, a także pracując jako lektor wiadomości w Radiu Alex. W 1990 odbył z Korą oraz Leszkiem Biolikiem i Markiem Czapelskim trasę koncertową po klubach polonijnych w USA, a w 1991 reaktywował Maanam i pozostał liderem zespołu do czasu jego rozwiązania 31 grudnia 2008.

Równocześnie z działalnością w Maanamie w latach 90. wydał dwa solowe albumy: No1 (1994) i Fale Dunaju (1995), które jednak nie zdobyły uznania krytyków i nie wylansowały przeboju. W wolnych chwilach razem z trzecią żoną Ewą zajmował się handlem antyków i prowadził dwie galerie sztuki w Zakopanem. W 2002 wydał kompilację z serii Złota kolekcja. W 2005 został laureatem Brązowego Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Pod koniec 2007 uformował z Januszem Iwańskim zespół The Goodboys, z którym trzy lata później wydał album, również zatytułowany The Goodboys. Z powodu nikłego zainteresowania projektem na rynku zakończył jego działalność niedługo po pierwszym koncercie.

W latach 2011–2013 występował gościnnie z zespołem Plateau na trasie koncertowej promującej ich czwarty album Projekt Grechuta, obejmującej m.in. występ na Przystanku Woodstock 2011 w Kostrzynie nad Odrą. Z zespołem Plateau zagrał swój ostatni koncert, który odbył się 17 marca 2013 we Wrocławiu. Skomponował dla grupy także dwa utwory: „Małe kina” (piosenka ukazała się na piątym albumie Plateau pt. W związku z tobą) oraz „Kocham cię, kimkolwiek jesteś” (piosenka miała premierę w październiku 2022). W tym ostatnim utworze można usłyszeć jego gitarę w nagraniu, a w teledysku do piosenki wystąpiły trzy córki Jackowskiego.

Nisza cmentarna Marka Jackowskiego na Nowym Cmentarzu w Zakopanem

W 2013 wydał trzeci solowy album, zatytułowany po prostu Marek Jackowski, nad którym pracę zakończył na kilka dni przed swoją śmiercią. Zmarł 18 maja 2013 na zawał serca. Pogrzeb odbył się 19 maja na cmentarzu w San Marco. Jego ponowny pochówek miał miejsce na Nowym Cmentarzu w Zakopanem 14 sierpnia 2013 w kolumbarium (kwatera U1-1c-1).

W 2014 r. pośmiertnie przyznano mu nagrodę Złoty Fryderyk za całokształt twórczości.

Życie prywatne

W okresie studenckim był związany z Ewą Janicką, której miał zadedykować melodię przeboju Maanamu „Kocham cię, kochanie moje”. W latach 1971–1984 był mężem Kory, wokalistki Maanamu, z którą ma syna, Mateusza (ur. 1972). W trakcie małżeństwa nawiązał trwający prawie rok romans z Małgorzatą Kubiak. W latach 80. miał kilkumiesięczny romans z aktorką Grażyną Szapołowską. 5 stycznia 1991, po sześciu latach nieformalnego związku, ożenił się z młodszą o 21 lat Katarzyną Krupicz, siostrą Dariusza Krupicza, współzałożyciela i muzyka zespołów De Mono i Magma, z którą rozwiódł się w 1994 . W 1988 przeprowadził się do Zakopanego, wciąż mieszkał także w Warszawie. Na przełomie lat 80. i 90. stał się religijny i pokonał chorobę alkoholową. W 1993 związał się z młodszą o 28 lat Ewą Święs, z którą ożenił się 18 czerwca 1994 i miał trzy córki: Biankę (ur. 1995), Palomę (ur. 1996) i Sonię. Od 2007 do śmierci mieszkał w San Marco di Castellabate we Włoszech, w prowincji Salerno, pod Neapolem.

Odznaczenia i upamiętnienie

  • Laureat Brązowego Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2005).
  • W grudniu 2021 w gminie Purda w Starym Olsztynie, gdzie urodził się artysta, została odsłonięta tablica, upamiętniająca 75. rocznicę urodzin Jackowskiego. Przedstawia ona wizerunek muzyka grającego na gitarze oraz cytat z jego największego przeboju „Oprócz błękitnego nieba”.

Dyskografia

 Zobacz więcej w artykule Maanam, w sekcji Dyskografia.
Rok Tytuł Pozycja na liście Certyfikat ZPAV
POL
1994 No1
  • Data: 1994
  • Wydawca: Kamiling Co./Pomaton EMI
 –
1995 Fale Dunaju
  • Data: 1995
  • Wydawca: Pomaton EMI
 –
2002 Oprócz błękitnego nieba
  • Data: 19 października 2002
  • Wydawca: Pomaton EMI
 –
2013 Marek Jackowski
  • Data: 23 października 2013
  • Wydawca: Digital Works/Universal Music
 8
„–” album nie był notowany.

Filmografia

Kompozytor muzyki filmowej:

Uwagi

  1. ↑ a b Na stronie internetowej ZAiKS (online.zaiks.org.pl) w wyszukiwarce utworów M. Jackowskiego.

Przypisy

  1. ↑ Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński, Encyklopedia Polskiego Rocka, Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 205, ISBN 83-7129-570-7, OCLC 43868642.
  2. ↑ kj: Marek Jackowski nie żyje. Założyciel i lider Maanamu zmarł na zawał serca. Gazeta Wyborcza (Agora SA), 2013-05-18. . .
  3. ↑ Pogrzeb Marka Jackowskiego już w niedzielę 19 maja? Fakt i jego rewelacje.
  4. ↑ Marek Jackowski: Miał być anglistą, został ojcem Maanamu. Urodził się w Starym Olsztynie, mieszkał w Łęgajnach , gazetaolsztynska.pl .
  5. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 62.
  6. ↑ Katarzyna Kubisiowska: Się żyje. Kora. Biografia. Wydawnictwo „Znak”, 2023, s. 130–131. ISBN 978-83-240-6681-0.
  7. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 52–55, 62, 72, 205–206, 272.
  8. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 7–14, 17, 21–23, 43, 65, 75–83.
  9. ↑ Katarzyna Kubisiowska: Się żyje. Kora. Biografia. Wydawnictwo „Znak”, 2023, s. 131. ISBN 978-83-240-6681-0.
  10. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 12, 55.
  11. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 21, 35.
  12. ↑ a b Katarzyna Kubisiowska: Się żyje. Kora. Biografia. Wydawnictwo „Znak”, 2023, s. 132. ISBN 978-83-240-6681-0.
  13. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 27.
  14. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 28–30, 37–39.
  15. ↑ Jackowski pierwsze kroki muzyczne stawiał w I LO w Olsztynie , gazetaolsztynska.pl .
  16. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 28, 31–37, 47.
  17. ↑ Leszek Gnoiński: Życie jest piękne (wywiad z Markiem Jackowskim). 2011-04-26.
  18. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 40, 105–106, 126–127.
  19. ↑ a b Katarzyna Kubisiowska: Się żyje. Kora. Biografia. Wydawnictwo „Znak”, 2023, s. 133. ISBN 978-83-240-6681-0.
  20. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 86.
  21. ↑ a b Kamińska 2023 ↓, s. 87.
  22. ↑ Katarzyna Kubisiowska: Się żyje. Kora. Biografia. Wydawnictwo „Znak”, 2023, s. 135. ISBN 978-83-240-6681-0.
  23. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 119.
  24. ↑ Katarzyna Kubisiowska: Się żyje. Kora. Biografia. Wydawnictwo „Znak”, 2023, s. 134. ISBN 978-83-240-6681-0.
  25. ↑ Katarzyna Kubisiowska: Się żyje. Kora. Biografia. Wydawnictwo „Znak”, 2023, s. 136–138. ISBN 978-83-240-6681-0.
  26. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 156–157, 169.
  27. ↑ Katarzyna Kubisiowska: Się żyje. Kora. Biografia. Wydawnictwo „Znak”, 2023, s. 164–166. ISBN 978-83-240-6681-0.
  28. ↑ a b c Marek Jackowski: Wyszedłem z czarnej dziury. Gala.pl . gala.pl, 2009-01-16. .
  29. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 167–169.
  30. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 185.
  31. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 233, 240–241, 262–263, 266.
  32. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 241–242, 249–251, 254.
  33. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 269–271.
  34. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 272–279.
  35. ↑ To już koniec Maanam?. Interia.pl . muzyka.interia.pl, 2008-12-02. .
  36. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 311–312.
  37. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 302–310.
  38. ↑ a b Lista laureatów Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis. .
  39. ↑ Marek Jackowski powraca na scenę z The Goodboys. Wirtualna Polska . muzyka.wp.pl, 2010-06-02. .
  40. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 381.
  41. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 381–382.
  42. ↑ Marek Jackowski wystąpił w Kolbudach. . .
  43. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 383–385, 389.
  44. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 395.
  45. ↑ PLATEAU (feat. Marek Jackowski) KOCHAM CIĘ, KIMKOLWIEK JESTEŚ!. .
  46. ↑ Marek Jackowski został upamiętniony w teledysku. Córki zmarłego muzyka oddały mu hołd , Fakt24.pl, 31 października 2022 .
  47. ↑ a b Koncert pamięci Marka Jackowskiego. wrocław.pl, 2014-03-15. .
  48. ↑ Jacek Cieślak: Zmarł Marek Jackowski. Rzeczpospolita (Gremi Media), 2013-05-18. .
  49. ↑ Błyskawiczny pogrzeb Marka Jackowskiego. Kora nie dotarła. interia.pl, 20 maja 2013. . .
  50. ↑ Pogrzeb Marka Jackowskiego: Powrót do domu. interia.pl, 14 sierpnia 2013. .
  51. ↑ śp. Marek Jackowski
  52. ↑ Fryderyki 2014 - Złoty Fryderyk dla Marka Jackowskiego , Jedynka - Polskie Radio, 13 lutego 2014 .
  53. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 93–97.
  54. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 143–144.
  55. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 193–194, 248.
  56. ↑ Te kiczowate lata 80-te... , Przyjazne Forum Audio .
  57. ↑ Tygodnik Życie na gorąco nr 22, 28 maja 2015, s. 56–57.
  58. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 279–280, 294.
  59. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 265, 268, 280, 313.
  60. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 271, 337.
  61. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 291–302, 313.
  62. ↑ Kamińska 2023 ↓, s. 357.
  63. ↑ W Starym Olsztynie upamiętniono Marka Jackowskiego – współzałożyciela Maanamu. radioolsztyn.pl, 2021-12-12. .
  64. ↑ Oficjalna lista sprzedaży :: OLIS – Official Retail Sales Chart , olis.onyx.pl .
  65. ↑ Marek Jackowski – No. 1 | Pomaton / Kamiling Co. | 1994 | POM CD 113 K015 | Archiwum Polskiego Rocka 1961 – 2017 , www.archiwumrocka.art.pl .
  66. ↑ Marek Jackowski – Fale Dunaju | Pomaton | 1995 | POM CD 116 5903110221165 | Archiwum Polskiego Rocka 1961 – 2017 , www.archiwumrocka.art.pl .
  67. ↑ Złota kolekcja – Spis utworów – – Muzyka – WP.PL , muzyka.wp.pl .
  68. ↑ Złote płyty CD przyznane w 2014 roku , ZPAV .

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Maanam
Albumy studyjne
Albumy koncertowe
Albumy zagraniczne
Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot