Maria Honowska
W dzisiejszym artykule zajmiemy się Maria Honowska, tematem niezwykle aktualnym dzisiaj. Maria Honowska to aspekt, który zyskał na znaczeniu w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. Przez lata Maria Honowska był przedmiotem debat i analiz, a w tym artykule przyjrzymy się jego różnym aspektom i wpływowi na społeczeństwo. Na przestrzeni dziejów Maria Honowska odgrywał fundamentalną rolę w kształtowaniu znanego nam dzisiaj świata i dlatego tak ważne jest zrozumienie jego wpływu w różnych kontekstach. Dodatkowo sprawdzimy, jak Maria Honowska ewoluował na przestrzeni czasu i nadal budzi zainteresowanie. Przygotuj się na zanurzenie w fascynującym świecie Maria Honowska!
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
językoznawczyni, slawistka |
| Alma Mater | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Jagielloński, Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Katowicach |
| Rodzice |
Maria, Władysław Brodowski |
| Małżeństwo | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Maria Beata Honowska z domu Brodowska (ur. 8 grudnia 1924 w Warszawie, zm. 7 stycznia 2009 w Krakowie) – polska językoznawczyni, polonistka i slawistka, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W czasie powstania warszawskiego była sanitariuszką. Studia rozpoczęła na tajnych kompletach Uniwersytetu Warszawskiego, magisterium uzyskała w 1947. Uczennica Witolda Doroszewskiego. Od 1947 związana z Uniwersytetem Jagiellońskim, gdzie pełniła funkcję dyrektorki Instytutu Filologii Słowiańskiej.
W dorobku Marii Honowskiej można wyodrębnić kilka wątków. Pierwszy to wybitne osiągnięcia w zakresie słowotwórstwa, zwłaszcza synchronicznego. Drugi – szeroko pojęta morfologia języków słowiańskich, zarówno w aspekcie synchronicznym, jak i diachronicznym. Trzecią dziedzinę badań stanowi węzeł, którego ośrodkiem jest składnia zdania i tekstu, powiązana z morfologią, a także z semantyką i pragmalingwistyką. Badania naukowe prowadziła równolegle z intensywną pracą dydaktyczną. Wykształciła liczną grupę magistrów slawistyki i polonistyki nie tylko w Krakowie, ale i w ówczesnej katowickiej WSP (obecnie Uniwersytet Śląski), gdzie przez kilka lat wykładała. Przez dwa lata wykładała także we Francji. Pod jej kierunkiem napisano także szereg prac doktorskich, opiniowała doktoraty, habilitacje, profesury w prawie wszystkich ośrodkach językoznawczych Polski.
Członkini Komitetu Językoznawstwa i Słowianoznawstwa Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Umiejętności, Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego oraz Polskiego Towarzystwa Językoznawczego.
Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Jest pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 105, rząd 5, grób 25-26).
Jej rodzicami byli Maria i Władysław Brodowski. Jej mężem był Jerzy Honowski. Mieli pięcioro dzieci.
Bibliografia autorska
- Ewolucja metod polskiego słowotwórstwa synchronicznego : (w dziesięcioleciu 1967–1977), Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1979, ISBN 83-04-00452-6.
- Problemy historii fleksji słowiańskiej na tle nowszych ujęć synchronicznych, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, 1975.
- Słowotwórstwo przymiotnika w języku staro-cerkiewno-słowiańskim, Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo PAN, Wrocław, 1960.
- Zarys klasyfikacji polskich derywatów, Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo PAN, Wrocław, 1967.
Przypisy
- ↑ a b Rejestr Spadkowy PL: wyszukiwanie wpisu , rejestry-notarialne.pl .
- ↑ a b c Maria Honowska - Instytut Filologii Słowiańskiej - Wydział Filologiczny , ifs.filg.uj.edu.pl .
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: LUDWIK SZPERL, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
- ↑ R. Grzegorczykowa, Profesor Maria Honowska (24 grudnia 1924 – 7 stycznia 2009), „Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej“, 44, 2009, s. 13.
- ↑ Maria Brodowska , Sejm-Wielki.pl .
Bibliografia
- Franciszek Sławski, Halina Mieczkowska (red.): Studia z językoznawstwa słowiańskiego. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 1995. ISSN 0860-2387.
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny, tom II: H–Ł (redaktor naukowy Janusz Kapuścik), Warszawa 1999, s. 75 (z fotografią)
- Nekrologi w „Gazecie Wyborczej” z 10-11.01.2009 r.