Marian Jerzy Majewski
Znaczenie Marian Jerzy Majewski w naszym społeczeństwie jest niezaprzeczalne. Z biegiem czasu Marian Jerzy Majewski stał się czynnikiem decydującym w różnych aspektach życia codziennego. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na kulturę, Marian Jerzy Majewski odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu dzisiejszego świata. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie zmiennej Marian Jerzy Majewski i jej rolę w różnych obszarach, a także konsekwencje, jakie ma ona na przyszłość. Poprzez szczegółową analizę będziemy starali się lepiej zrozumieć znaczenie Marian Jerzy Majewski w tym ciągle zmieniającym się świecie.
 komandor dyplomowany
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 września 1895 |
|---|---|
| Data śmierci |
11 maja 1953 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1918–1939 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
ORP „Burza” |
| Stanowiska |
dowódca kontrtorpedca, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Marian Jerzy Majewski (ur. 8 września 1895 w Gostyninie, zm. 11 maja 1953) – komandor dyplomowany Marynarki Wojennej II Rzeczypospolitej.
Życiorys
Był synem Innocentego i Haliny Łańcuckiej. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Departamencie dla Spraw Morskich Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. W 1922 ukończył Tymczasowy Kurs Instruktorski Oficerów Marynarki Wojennej w Toruniu. 2 czerwca 1923 został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów Marynarki Wojennej - Korpus Morski z jednoczesnym przydziałem do Dowództwa Floty. W latach 1931–1932 był słuchaczem Morskiej Szkoły Wojennej w Paryżu (franc. École de Guerre Navale), po ukończeniu której otrzymał tytuł oficera dyplomowanego. 11 kwietnia 1933 został wyznaczony na stanowisko dowódcy kontrtorpedowca ORP „Burza”. Na stanowisku dowódcy okrętu pozostawał do 28 stycznia 1937, a następnie został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu Dowództwa Floty. Służbę na tym stanowisku pełnił do 2 października 1939.
1 października 1939 przed kontradmirałem Hubertem von Schmundtem podpisał w sopockim Grand Hotelu wraz z kmdr Stefanem Frankowskim akt kapitulacji załogi Helu.
Wzięty do niewoli 2 października 1939 na Helu. Następnie przebywał w oflagach: X B Nienburg, X A Itzehoe, VII B Eichstaett, VII A Murnau w Bawarii, VIII B Silberberg w Sudetach (od 17 stycznia 1940), IV C Colditz w Saksonii (od 2 listopada 1940), X C Lübeck (od 20 stycznia 1942).
Awanse
- porucznik – 1918
- kapitan - zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty
- kapitan marynarki – 2 czerwca 1923 ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 4,2. lokatą w korpusie oficerów Marynarki Wojennej, Korpus Morski
- komandor podporucznik – 18 lutego 1930 ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 3. lokatą w korpusie oficerów Marynarki Wojennej, Korpus Morski
- komandor porucznik – 16 marca 1934 ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 i 1. lokatą w korpusie oficerów Marynarki Wojennej, Korpus Morski
- komandor – ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 3. lokatą w korpusie oficerów Marynarki Wojennej, Korpus Morski
Ordery i odznaczenia
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)
- Komandor II Klasy Orderu Wazów (Szwecja, 1936)
Opublikowane prace
- M. Majewski: Tajemnica wojskowa, a prasa, Przegląd Morski 1937, nr 100, s. 529.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 753.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 2 czerwca 1923 r., Nr 35, s. 367.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 16 sierpnia 1932 r., Nr 10, s. 363.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 11 kwietnia 1933 r., Nr 5, s. 80.
- ↑ Jerzy Pertek, „Burza” ..., s. 151.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych nr 2/1936, s. 23
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. .
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jerzy Pertek, „Burza” weteran atlantyckich szlaków, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1970, wyd. II.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. .