Marian Stanisław Abramowicz
W tym artykule zagłębimy się w Marian Stanisław Abramowicz, temat, który w ostatnich latach wzbudził duże zainteresowanie i dyskusję. Marian Stanisław Abramowicz to temat o ogromnym znaczeniu i znaczeniu dla naszego społeczeństwa, ponieważ ma konsekwencje w różnych aspektach życia codziennego. W tym artykule szczegółowo zbadamy wiele aspektów i wymiarów Marian Stanisław Abramowicz, od jego pochodzenia i ewolucji po konsekwencje i reperkusje w różnych obszarach. Podobnie przeanalizujemy różne perspektywy i podejścia do Marian Stanisław Abramowicz, aby zaoferować wszechstronną i wzbogacającą wizję, która pozwoli czytelnikowi dokładnie zrozumieć ten temat.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
bibliotekarz, archiwista |
| Pracodawca | |
| Odznaczenia | |
| |
Marian Stanisław Abramowicz (ur. 25 marca 1871 w Twerze, zm. 7 stycznia 1925 w Warszawie) – polski zesłaniec, działacz socjalistyczny, bibliotekarz, archiwista.
Życiorys
Od 1888 studiował na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu Moskiewskiego, a w następnej dekadzie filozofię w Niemczech. Związany z polskim ruchem socjalistycznym, zaangażowany był w drukowanie i przemyt prasy socjalistycznej. Schwytany w 1892 przez policję w Warszawie w czasie rozklejania odezw, po dwuletnim areszcie otrzymał wyrok trzyletniego więzienia oraz 6 lat zesłania na Syberię, do Wierchojańska, gdzie prowadził obserwacje meteorologiczne. W czasie rewolucji 1905 r. z ramienia PPS wyznaczony do utrzymywania kontaktów z socjalistycznymi partiami rosyjskimi. W II Rzeczypospolitej pracował jako bibliotekarz i archiwista, napisał parę haseł do Wielkiej Encyklopedii Ilustrowanej. Od 1 kwietnia 1918 pracował w Wydziale Archiwów Państwowych Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. W okresie od 4 października 1918 do 25 stycznia 1919 został jako archiwista objazdowy oddelegowany przez ministerstwo (w porozumieniu z prezydium rządu polskiego i władzami niemieckimi) do Moskwy i Petersburga w celu uzyskania wiedzy o znajdujących się w Rosji polskich zabytków kultury. Wobec wybuchu wojny polsko-bolszewickiej pod koniec pobytu był zmuszony ukrywać się. Odegrał ważną rolę w organizacji Archiwum Akt Nowych. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 101-6-20), w 1930 r. pośmiertnie otrzymał Krzyż Niepodległości.
Przypisy
- ↑ a b c A. Kijas, Polacy w Rosji od XVII wieku do 1917 roku, Poznań 2000, s. 3-4.
- ↑ A. Kijas, Polacy w Rosji od XVII wieku do 1917 roku, Poznań 2000, s. 3-4; S. Wojciechowski, Moje wspomnienia, t. 1, Lwów 1938, s. 29-30.
- ↑ A. Rybarski, Centralny zarząd archiwalny w odrodzonej Rzeczypospolitej polskiej, „Archeion”, T. I (1927), s. 6.
- ↑ A. Rybarski, Centralny zarząd archiwalny w odrodzonej Rzeczypospolitej polskiej, „Archeion”, T. I (1927), s. 12.
- ↑ Archiwum Akt Nowych. Informator o zasobie archiwalnym (stan na dzień 31 III 2005 r.), oprac. E. Kołodziej, Warszawa 2005, s. 7.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: MARJAN ABRAMOWICZ, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
Bibliografia
- Archiwum Akt Nowych. Informator o zasobie archiwalnym (stan na dzień 31 III 2005 r.), oprac. E. Kołodziej, Warszawa 2005.
- Kijas A., Polacy w Rosji od XVII wieku do 1917 roku, Poznań 2000.
- Rybarski A., Centralny zarząd archiwalny w odrodzonej Rzeczypospolitej polskiej, „Archeion”, T. I (1927), s. 1-14.
- Wojciechowski S., Moje wspomnienia, t. 1, Lwów 1938.