Marie-Dominique Chenu

W tym artykule zbadamy różne aspekty Marie-Dominique Chenu, analizując jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i jego znaczenie w różnych kontekstach. Marie-Dominique Chenu był przedmiotem dyskusji i debat w całej historii, będąc tematem zainteresowania szerokiego grona osób, od ekspertów w tej dziedzinie po ogół społeczeństwa. Na przestrzeni lat Marie-Dominique Chenu ewoluował i dostosowywał się do zmieniających się realiów współczesnego świata, odgrywając fundamentalną rolę w sposobie, w jaki rozumiemy i konfrontujemy się z różnymi wyzwaniami. Poprzez szczegółowe i wyczerpujące badanie Marie-Dominique Chenu staramy się rzucić światło na jego mniej zbadane wymiary i zaoferować nowe perspektywy, które wzbogacają debatę na ten temat.

Marie-Dominque Chenu
Ilustracja
Kraj działania

Francja

Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1895
Soisy-sur-Seine

Data i miejsce śmierci

11 lutego 1990
Paryż

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

dominikanie

Prezbiterat

1919

Marie-Dominique Chenu OP (ur. 7 stycznia 1895 w Soisy-sur-Seine, zm. 11 lutego 1990 w Paryżu) – francuski dominikanin, teolog, przedstawiciel chrześcijańskiego egzystencjalizmu.

W 1913 roku wstąpił do zakonu dominikanów, a święcenia przyjął w 1919 roku w Rzymie. Rok później obronił pracę doktorską napisaną pod kierunkiem Reginalda Garrigou-Legrange’a OP. Następnie został wykładowcą, a później przełożonym Le Saulchoir koło Tournai w Belgii.

W 1942 r., w związku z umieszczeniem jego książki Une ecole de theologie: Le Saulchoir na rzymskim Indeksie, złożył rezygnację z zajmowanego stanowiska i osiadł w paryskim klasztorze Saint-Jacques, a po zawieszeniu przez Watykan ruchu księży-robotników, z którym był związany, przeniósł się do Rouen.

Aktywnie włączył się w prace na rzecz Soboru watykańskiego II – jego wkładem były liczne odczyty i konferencje dla biskupów, praca w komisjach redagujących dokumenty soborowe, z których najważniejszy stał się Schemat XIII – podstawa Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym. Przez pewien czas pracował jako ekspert w Sekretariacie do Spraw Niewierzących oraz wykładał w Instytucie Katolickim w Paryżu. Zmarł w Paryżu w 1990 r.

Był wybitnym mediewistą, znawcą teologii XII i XIII w., znakomitym badaczem i interpretatorem myśli św. Tomasza z Akwinu. Uważał, że myśl teologiczna winna być solidarna ze swoją epoką, zajmował się wieloma kwestiami społeczno-politycznymi. Jako twórca tzw. teologii pracy oddziaływał na rozwijający się 1943-1954 francuski ruch księży-robotników.

Wybrane publikacje

  • La théologie comme science au XIIIe siècle, 1927
  • Une école de théologie : Le Saulchoir, 1937
  • Pour une thélogie du travail, Seuil
  • Introduction à l'étude de saint Thomas d'Aquin, Vrin, Paris, rééd. 1993
  • Notes quotidiennes au Concile, Paryż : Les Éditions du Cerf, 1995.

Wybrane przekłady polskie

  • O teologię pracy w: Ku powszechnej cywilizacji pracy. Z. Więckowski (redaktor), IW PAX: Warszawa 1963.
  • Lud Boży w świecie, Znak Kraków 1968.
  • Święty Tomasz z Akwinu i teologia, Kraków: Znak, 1997.
  • Wstęp do filozofii św. Tomasza z Akwinu, Kęty: Antyk, 2001.
  • Wybór pism, Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1971.
  • Teologia materii: cywilizacja techniczna i duchowość chrześcijańska Paryż: Editions Du Dialogue. Societe D`Editions Internationales, 1969.

Przypisy

  1. Chenu Marie-Dominique | Szkoła Teologii , szkolateologii.dominikanie.pl .