Mazar-i Szarif
W tym artykule szczegółowo zbadamy Mazar-i Szarif i wszystko, co ten temat/osoba/data ma do zaoferowania. Od jego początków po wpływ na życie codzienne, poprzez jego wpływy i możliwe przyszłe konsekwencje – zagłębimy się w wyczerpującą analizę Mazar-i Szarif. Mamy nadzieję, że dzięki tej szczegółowej eksploracji zapewnimy naszym czytelnikom bogatsze i pełniejsze zrozumienie Mazar-i Szarif, aby mogli docenić jego znaczenie i znaczenie w dzisiejszym świecie.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Wilajet | |
| Dystrykt |
Mazar-i Szarif |
| Wysokość |
380 m n.p.m. |
| Populacja (2021) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Afganistanu  | |
 36°42′N 67°07′E/36,700000 67,116667
| |
Mazar-i Szarif (pers. مزارِ شریف, Mazār-e Šarīf, dosłownie „szlachetna świątynia”) – największe miasto w północnym Afganistanie i jednocześnie stolica wilajetu Balch. W 2021 roku populacja miasta wyniosła ponad 500 tys. mieszkańców – trzecie co do wielkości miasto kraju. Głównym językiem używanym w mieście jest dari.
W Mazar-e Szarif znajduje się ważny dla szyitów Błękitny Meczet (Rauze-e Szarif), dlatego dla wyznawców islamu miasto jest jednym z głównych ośrodków kultu religijnego. Miasto słynie także z wyrobu dywanów oraz handlu skórami owiec (karakuły). Mieszkańcy utrzymują się też z drobnego przemysłu spożywczego, chemicznego oraz zakładów przerobu rud metali.
Historia
Mazar-e Szarif było niegdyś stolicą afgańskiego Turkiestanu, kraju rozciągającego się między miastem Herat a masywem Hindukuszu oraz rzeką Amu-daria na północy, zniszczonego w czasie najazdu Czyngis-chana na Balch, około 1220 roku. Legenda głosi, iż Mazar-e Szarif zostało założone, gdy miejscowy mułła miał sen o odkryciu grobu Alego ibn Abi Taliba w krainie Balch.
14 sierpnia 2021 miasto zdobyli Talibowie.
Przypisy
- ↑ Estimated Population of Afghanistan 2021-22. . .
- ↑ State of Afghan Cities report 2015 (Volume-I English) , web.archive.org, 31 października 2015 .
- ↑ Emma Graham-Harrison, Michael Savage, Last major Afghan city in the north falls to the Taliban, „The Guardian”, 14 sierpnia 2021 (ang.).