Michel Petrucciani
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Michel Petrucciani. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, zbadamy wszystkie istotne aspekty Michel Petrucciani, analizując jego implikacje w różnych obszarach. Idąc tym tropem, będziemy starali się zrozumieć jego znaczenie i ewolucję w czasie, a także jego wpływ w różnych kulturach i kontekstach. Michel Petrucciani stał się tematem ogólnego zainteresowania, dlatego istotne jest zgłębienie jego znaczenia i wszystkich otaczających go wymiarów. Dołącz do nas w tej podróży przez Michel Petrucciani i odkryjmy razem wszystko, co się z tym wiąże.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki |
jazz (post bop) |
| Zawód | |
| Powiązania |
Duke Ellington, Bill Evans, Charles Lloyd, Stéphane Grappelli |
| Odznaczenia | |
| |
na cmentarzu Père Lachaise
Michel Petrucciani (ur. 28 grudnia 1962 w Orange, zm. 6 stycznia 1999 w Nowym Jorku) – francuski pianista i kompozytor jazzowy.
Pochodził z muzycznej rodziny włosko-francuskiej. Jego ojciec grał na gitarze, a brat na kontrabasie. Urodził się z wrodzoną chorobą kości (osteogenesis imperfecta), powodującą karłowatość.
Pierwszy koncert zagrał w wieku 13 lat. W 1982 przeniósł się do Stanów Zjednoczonych. W 1986 nagrał istotny dla jego kariery album z Wayne’em Shorterem i Jimem Hallem. Nagrywał także z wieloma innymi muzykami amerykańskimi, m.in. z Dizzym Gillespiem, Anthonym Jacksonem, Steve’em Gaddem. Grywał w duetach, m.in. z Eddym Louissem (organy Hammonda) i Stéphane’em Grappellim (skrzypce).
W 1994 został odznaczony w Paryżu Orderem Legii Honorowej.
Dyskografia
- Flash (1980)
- Michel Petrucciani Trio (1981)
- Date with Time (1981)
- Michel Petrucciani (1981)
- Oracle's Destiny (1982)
- Toot Suite (1982)
- 100 Hearts (1983)
- Live at the Village Vanguard (1984)
- Note'n Notes (1984)
- Cold Blues (1985)
- Pianism (1985)
- Power of Three (1986)
- Michel plays Petrucciani (1987)
- Music (1989)
- Playground (1991)
- Live (1991)
- Promenade with Duke (1993)
- The blue note years (1993)
- Marvellous (1994)
- Conference De Presse (1994)
- Darn that Dream (1996)
- Flamingo (1996)
- Au Theatre Des Champs-Elysees (1997)
- Both Worlds (1998)
- Solo Live (1999)
- Estate (1999)
- Trio in Tokyo (1999)
- Bob Malach & Michel Petrucciani (2000)
- Concerts Inedits /Live (2000)
- Conversation (2001)
Przypisy
- ↑ a b Scott Yanow: Michel Petrucciani Biography. allmusic.com. . (ang.).
Linki zewnętrzne
- Strona o Michelu Petruccianim. michel-petrucciani.de. .