Dziś Mikołaj Maciejowicz to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od momentu powstania do dnia dzisiejszego Mikołaj Maciejowicz był przedmiotem debaty, dyskusji i analiz w różnych kontekstach. Jego wpływ na społeczeństwo, politykę, kulturę popularną i życie codzienne jest niezaprzeczalny, a jego znaczenie z biegiem czasu rośnie. W tym artykule zbadamy różne aspekty Mikołaj Maciejowicz, jego ewolucję na przestrzeni lat i wpływ na dzisiejszy świat. Od swoich początków po obecne trendy, Mikołaj Maciejowicz pozostaje tematem zainteresowania osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu.
rotmistrz | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
do 1940 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
1 Pułk Szwoleżerów |
Stanowiska |
dowódca szwadronu |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Mikołaj Maciejowicz (ur. 3 lipca 1897 w Puławach, zm. 1940 w ZSRR) – rotmistrz Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Syn Dymitra i Aleksandry z Deszków. Ukończył Korpus Kadetów w Woroneżu i Szkołę Junkrów. Służył w Armii Imperium Rosyjskiego do 1919. Wówczas, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został przydzielony do 1 pułku szwoleżerów, a następnie do 4 pułku strzelców konnych. Z tym oddziałem walczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1920. Jako podporucznik IV dywizjonu 26 kwietnia 1920 wsławił się bohaterstwem w ataku na Żmerynkę i wieś Gołubowkę. Został wówczas ranny, a za swoje czyny otrzymał Order Virtuti Militari. Po wojnie służył w I szwadronie 10 pułku strzelców konnych, stacjonującego w Łańcucie, później od 1929 do 1932 służył w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Został awansowany do stopnia rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928. Od 1932 do 1936 ponownie w 10 pułku strzelców konnych, gdzie był dowódcą szwadronu szkolnego. W 1936 został oficerem mobilizacyjnym w tej jednostce, a w 1938 raz jeszcze mianowany dowódcą szwadronu.
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 wkrótce został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD podczas przekraczania granicy z Rumunią. Był przetrzymywany w Stanisławowie i Odessie. W 1940 został przewieziony do więzienia przy ulicy Karolenkiwskiej 17 w Kijowie. Tam prawdopodobnie na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 57/3-47 oznaczony numerem 1903; jego tożsamość została podana jako Mikołaj Macijewicz). Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.