Morze Króla Haakona VII
W tym artykule zbadamy temat Morze Króla Haakona VII z kompleksowej i szczegółowej perspektywy. Przeanalizujemy jego różne aspekty, odnosząc się do wszystkiego, od jego historycznego pochodzenia po dzisiejsze znaczenie. Ponadto zbadamy różne opinie i podejścia, które istnieją wokół Morze Króla Haakona VII, a także jego wpływ na różne obszary społeczeństwa. W całym artykule zagłębimy się w jego znaczenie, implikacje i rolę w życiu ludzi. Aby zaoferować kompletną i wzbogacającą wizję, zanurzymy się w głębokiej i przemyślanej analizie, wspartej wiarygodnymi źródłami i ekspertami w tej dziedzinie.
 Morze Króla Haakona VII w okolicach Wybrzeża Księżniczki Marty, Wybrzeża Księżniczki Astrid i Wybrzeża Księżniczki Ragnhildy | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Terytoria | |
| Powierzchnia |
10 090 km² |
| Typ morza | |
Położenie na mapie Antarktyki  | |
 65°00′S 12°30′E/-65,000000 12,500000
| |
 Mapa wybrzeży Ziemi Królowej Maud i Morza Króla Haakona VII | |
Morze Króla Haakona VII (ang. King Haakon VII Sea; nor.: Kong Håkon VII Hav) – morze Oceanu Południowego u brzegów Antarktydy Wschodniej. Morze rozciąga się wzdłuż wybrzeża Ziemi Królowej Maud.
Geografia
Według norweskiej definicji, morze to obejmuje akwen od wybrzeży Ziemi Królowej Maud do równoleżnika 60° S, wyznaczającego granicę Oceanu Południowego i rozciąga się między południkami 20° W i 45° E. Międzynarodowa Organizacja Hydrograficzna definiuje w centralnej i wschodniej części tego obszaru mniejsze, przybrzeżne morza sięgające na północ do 65 równoleżnika: Morze Łazariewa, Morze Riiser-Larsena i Morze Kosmonautów, odnotowując jednak zastrzeżenie Norwegii.
Charakterystyka
Pak lodowy na Morzu Króla Haakona VII pojawia się na jesieni i topi wczesną wiosną. U jego wybrzeży znajdują się lodowce szelfowe, w tym duży Lodowiec Szelfowy Fimbul. Obszar ten jest ważnym siedliskiem dla fok Rossa (Ommatophoca rossii), stwierdzono tu największe zagęszczenie tych zwierząt. Dane z początku lat 90. XX wieku wskazują na spadek ich liczebności w tym regionie.
Historia
W dniu 27 stycznia 1820 do tego akwenu dotarł, prawdopodobnie jako pierwszy, badacz rosyjski Fabian Bellingshausen w czasie wyprawy poszukującej legendarnego lądu południowego, tzw. Terra Australis.
Nazwa morza pochodzi od imienia Haakona VII, pierwszego króla Norwegii po rozwiązaniu unii ze Szwecją.
Przypisy
- ↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami RP: Nazewnictwo Geograficzne Świata. T. Zeszyt 10: Morza i oceany. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 2008, s. 37. ISBN 978-83-254-0462-8.
- ↑ Appendix A. „Limits of Oceans and Seas”. IHO Publication S-23 (Draft 4th Edition), 2002. (ang.).
- ↑ Bernadette Hince: The Antarctic dictionary: a complete guide to Antarctic English. Collingwood, Australia: Csiro Publishing, 2000. ISBN 0-9577471-1-X.
- ↑ Ross Seal. Polar Conservation Organisation (PCO). . .
- ↑ Beau Riffenburgh: Encyclopedia of the Antarctic. Taylor & Francis Group, 2007, s. 816. ISBN 0-415-97024-5.
- ↑ Antarktyka: Historia odkryć i eksploatacji. Arctowski.pl. . (pol.).
Linki zewnętrzne
- Mapa Morza Króla Haakona VII na mapie Antarktydy (NASA) (ang.)
- Zdjęcie z Morza Króla Haakona VII. images30.fotki.com. .