W tym artykule omówimy Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu, temat, który cieszy się dużym zainteresowaniem w ostatnich latach. Dowiemy się o jego znaczeniu, wpływie na różne aspekty codziennego życia oraz o tym, jak ewoluował na przestrzeni czasu. Ponadto przeanalizujemy różne perspektywy wokół Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu i ich wpływ na różne obszary. Będzie to podróż przez historię, teraźniejszość i przyszłość Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu, podczas której odkryjemy jego implikacje i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.
Budynek Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu. | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Data założenia |
1891 |
Położenie na mapie Wiednia | |
Położenie na mapie Austrii | |
48°12′13,32″N 16°21′43,16″E/48,203700 16,361990 | |
Strona internetowa |
Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu (niem. Kunsthistorisches Museum Wien, KHM) – jedna z największych na świecie galerii, posiadająca w swych zbiorach niezwykle cenną kolekcję malarstwa europejskiego, sztuki starożytnej oraz monet.
Muzeum zostało otwarte w 1891, 2 lata po Muzeum Historii Naturalnej (Naturhistorisches Museum). Bliźniacze niemal budynki obu muzeów, stojące naprzeciwko siebie, są jednymi z najokazalszych wiedeńskich budowli usytuowanych wzdłuż Ringu – reprezentacyjnej szerokiej alei okalającej ścisłe centrum miasta, wybudowanej na miejscu dawnych murów miejskich. Decyzję o budowie obu muzeów podjął cesarz Franciszek Józef I w 1858. Okazałe budowle w stylu renesansu włoskiego zaprojektowali dwaj architekci: Gottfried Semper i Karl Freiherr von Hasenauer. Prace budowlane trwały 19 lat – od 1872 do 1891.
Znaczną część zbiorów muzeum stanowi prywatna kolekcja Habsburgów, zbierana i powiększana przez wieki panowania kolejnych cesarzy. Zbiór portretów i kolekcja zbroi pochodzą np. ze zbiorów cesarza Ferdynanda II, duża część zbiorów malarstwa należała do cesarza Rudolfa II i Leopolda Wilhelma. Zbiory Habsburgów są tak bogate, liczne i różnorodne, że eksponuje się je w kilku miejscach Wiednia: m.in. w wiedeńskiej siedzibie cesarza – Hofburgu, jego nowej części, czyli w Neue Burgu, w pałacach Schönbrunn – oraz w zamku Ambras w Innsbrucku.