Naramiennik

W dzisiejszym świecie Naramiennik to temat, który staje się coraz bardziej istotny i niezbędny we współczesnym społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy jest to Naramiennik jako jednostka, ważna data czy aktualny temat, jego znaczenie i wpływ można dostrzec we wszystkich aspektach życia codziennego. Wraz z postępem technologii i globalizacją Naramiennik zaczął odgrywać kluczową rolę w sposobie, w jaki współpracujemy, współpracujemy i radzimy sobie we współczesnym świecie. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie i wpływ Naramiennik w dzisiejszym społeczeństwie, a także konsekwencje, jakie ma on na nasze codzienne życie.

Przykłady naramienników: z I połowy XIX wieku i współczesny

Naramiennik (także: pagon, dawniej: epolet, galon) – element odzieży (zwłaszcza mundurów), w postaci paska materiału umieszczonego na wysokości barku. Często wykorzystywany jako miejsce umieszczania oznaki stopnia wojskowego lub przynależności organizacyjnej.

Opis

Naramiennik mocowany jest na kurtce mundurowej na wysokości barku (pomiędzy górnym końcem rękawa a kołnierzem). We współczesnych wersjach najczęściej przyszywany od strony ramienia i przypinany guzikiem obok kołnierza. Naramienniki stanowią element umundurowania, na których są umieszczane różnego rodzaju naszywki (paski, gwiazdki, wężyki, prostokąty – belki, krokiewki, diamenty) odróżniające żołnierzy (także policjantów, strażaków, niektórych harcerzy itp.) różnych stopni bądź funkcji, niekiedy także cyfry lub symbole oznaczające przynależność do jednostki (w wojsku szkoły wojskowej, rodzaju służb, pułku lub dywizji, w harcerstwie drużyny lub szczepu).

Naramienniki po raz pierwszy zastosowano w pierwszej połowie XVII w. we Francji jako kokardy, czyli węzły noszone na ramieniu. W Polsce wprowadzono je w XVIII w. pod nazwą szlify lub szlufy. Od 1755 wykonywane z taśmy srebrnej lub złotej z frędzlą. Od 1778 zaczęto je odrzucać a guziki określały województwo. W mundurach wojewódzkich sejm 1780 roku skasował szlify. Od 1789, po dodaniu poprzecznych belek oraz gwiazdek naszytych na taśmie, stanowiły jednocześnie oznakę stopni wojskowych. W okresie Księstwa Warszawskiego nazywano je epoletami. Także w armiach dziewiętnastowiecznych ten element umundurowania (zwany nadal epoletem lub galonem) bywał, zwłaszcza u oficerów, ozdobny, suto obszyty frędzlami. Do dziś moda ta utrzymała się praktycznie wyłącznie w strojach paradnych arystokracji w krajach, w których zachowała się monarchia.

W XVIII i XIX w. u doboszy lub fajfrów pod naramiennikami znajdowały się często łapki – czyli okrągłe bądź półokrągłe (czasem lekko wygięte) naszycia na mundurze, odznaczające się kolorem, ozdabiane często taśmą (galonem). Służyły do odróżniania muzykantów od zwykłych żołnierzy.

Galeria

Uwagi

  1. ↑ „Szlufa” oznacza dziś raczej rodzaj pętli, uchwytu lub obejmy; zobacz też szlufka.
  2. ↑ Przydawano sobie szlify bogate złote lub srebrne, oba albo jedno ramię przynajmniej zdobiące. Widząc to nadużycie szlify w mundurach wojewódzkich skasowano w 1780, a tak skromny, lecz szlachcie tylko właściwy mundur stał się galową suknią i najbogatsza szata już jej w powadze sprostać nie mogła.

Przypisy

  1. ↑ Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 27, Poznań 1999, s. 236
  2. ↑ pagon – Słownik języka polskiego PWN , sjp.pwn.pl (pol.).
  3. ↑ pagon - Wielki słownik języka polskiego PAN , wsjp.pl (pol.).
  4. ↑ Mazowieckie miały W M a rawskie R Geografja; Joachim Lelewel; Poznań 1855 s. 80.
  5. ↑ Kierski 1852 ↓, s. 161.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Harcerstwo
Rodzaje
Struktury
Funkcje
Mundur harcerski
Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot