W dzisiejszym świecie Natalia Siedowa to temat budzący duże zainteresowanie i debatę wśród społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na kulturę popularną czy wpływ na dziedzinę nauki, Natalia Siedowa przyciągnął uwagę tysięcy ludzi na całym świecie. W miarę dalszego zgłębiania tego fascynującego tematu ważne jest, aby otworzyć oczy na jego wiele aspektów i zrozumieć, w jaki sposób ukształtował on i będzie kształtował naszą teraźniejszość i przyszłość. W tym artykule zagłębimy się w znaczenie i znaczenie Natalia Siedowa, zbadamy jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa i zbadamy różne perspektywy, które istnieją wokół tego tematu.
Natalia Siedowa, ros. Наталья Ивановна Седова (ur. 5 kwietnia 1882, zm. 23 stycznia 1962 w Paryżu) – rosyjska działaczka marksistowska, szczególnie zainteresowana problemem kultury w państwie robotniczym, najlepiej znana jako wieloletnia towarzyszka życia Lwa Trockiego.
Siedowa wywodziła się z zamożnej rosyjskiej rodziny, jednak za młodu zetknęła się z ideami marksistowskimi, co skłoniło ją do porzucenia dotychczasowego środowiska i wyjazdu za granicę. Zamieszkała razem z liczną grupą rosyjskich emigrantów politycznych w Paryżu, gdzie studiowała historię sztuki i kontynuowała działalność polityczną. W 1903 spotkała pierwszy raz Lwa Trockiego, który przyjechał do Paryża z Londynu, po spotkaniu z Leninem, by wygłosić odczyt na spotkaniu kółka marksistowskiego. Chociaż Trocki był żonaty i miał dwie córki z Aleksandrą Sokołowską, szybko rozpoczął romans z Siedową, u której zamieszkał. W 1906 i 1908 urodziło się dwóch ich synów, Lew i Siergiej. Nosili oni nazwisko matki, jako że związek dwojga rewolucjonistów nigdy nie został zalegalizowany, mimo tego Siedowa podpisywała się niekiedy, głównie w dokumentach politycznych, jako Natalia Siedowa-Trocka.
Siedowa towarzyszyła Trockiemu w czasie jego powrotu do Rosji w 1905, po czym ponownie wyjechała z nim na zachód. Mieszkali w Szwajcarii, we Francji oraz w Stanach Zjednoczonych. Wrócili w maju 1917; po zwycięstwie rewolucji październikowej rozpoczęła pracę w Ludowym Komisariacie Kultury, zajmując się ochroną zabytków. Jej pozycja w partii upadała razem z pozycją Trockiego. W 1927 Siedowa została razem z nim zesłana do Ałma-Aty, a następnie dobrowolnie towarzyszyła mu na wygnaniu z ZSRR. Mieszkali w Turcji, Francji, Norwegii i Meksyku. W swoich wspomnieniach Trocki zawsze podkreślał jej ogromną cierpliwość i siłę ducha, która pozwalała jej wspierać go w najtrudniejszych momentach, zwłaszcza po śmierci obydwu synów (Lwa i Siergieja). Siedowa wybaczyła Trockiemu krótkotrwały romans z Fridą Kahlo. Całkowicie podzielała poglądy polityczne Trockiego, była członkiem IV Międzynarodówki, której działaczką pozostała także po jego śmierci, aż do roku 1951. Wtedy, w dużej mierze pod wpływem swoich współpracowników z hiszpańskiej sekcji organizacji, wbrew oficjalnemu stanowisku większości trockistów uznała ZSRR za przykład kapitalizmu państwowego i zarzuciła kierownictwu Międzynarodówki zdradę ideałów trockizmu, całkowicie zrywając z nią współpracę, chociaż do końca życia podkreślała swoje trockistowskie poglądy.
Była współautorką biografii Trockiego, którą napisała razem z Victorem Serge.