Temat Nie ma mocnych jest dziś jednym z najbardziej aktualnych i ważnych. Jego implikacje obejmują wiele dziedzin, a jego wpływ można odczuć w różnych aspektach naszego życia. Od Nie ma mocnych, przez Nie ma mocnych, aż do Nie ma mocnych, temat ten budzi w równym stopniu zainteresowanie, jak i kontrowersje. W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy różne aspekty Nie ma mocnych i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Od jego początków po ewolucję w teraźniejszości, zbadamy każdy istotny aspekt Nie ma mocnych, aby zrozumieć jego znaczenie i możliwe konsekwencje w przyszłości.
Dom Pawlaka | |
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji |
1974 |
Data premiery |
28 maja 1974 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
90 minut (wersja oryginalna) |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role |
Wacław Kowalski |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy | |
Montaż | |
Produkcja | |
Poprzednik |
Sami swoi (1967) |
Kontynuacja |
Kochaj albo rzuć (1977) |
Nie ma mocnych – polska komedia filmowa z 1974 roku w reżyserii Sylwestra Chęcińskiego, nakręcona na podstawie scenariusza Andrzeja Mularczyka. Jest to drugie ogniwo tetralogii zabużańskiej, w której skład wchodzą również filmy Sami swoi (1967), Kochaj albo rzuć (1977) oraz Sami swoi. Początek (2024).
Akcja rozgrywa się w latach 70. XX wieku. Kazimierz Pawlak i Władysław Kargul, migranci zza Buga cieszący się dobrą opinią wśród wiejskiej społeczności, nie mają dziedzica, który byłby w stanie odziedziczyć ich gospodarstwa. Ich dzieci – syn Pawlaka i córka Kargula – posiadają własne gospodarstwo i mają córkę Anię, której Pawlak i Kargul planują zapisać swą ziemię w testamencie. Ania spotyka się z kawalerem Zenkiem, młodym agronomem z pobliskiego Państwowego Gospodarstwa Rolnego. Pawlak i Kargul zamierzają ich ze sobą zeswatać, czemu przeciwni są rodzice Ani, których przeraża szybkie zamążpójście córki oraz obcość Zenka – przybysza znikąd. Ania i Zenek, pomimo wątpliwości Pawlaka co do pochodzenia Zenka, biorą ślub w Urzędzie Stanu Cywilnego i przybywają na pośpiesznie urządzone przez dziadków wesele. Zenek oświadcza jednak, że nie weźmie planowanego przez dziadków ślubu kościelnego, gdyż jest to niezgodne z jego poglądami. Oburzony Pawlak przerywa wesele i zamyka wnuczkę w areszcie domowym.
Nie ma mocnych został pozytywnie przyjęty zarówno przez publiczność (8,5 miliona widzów w kinach), jak i krytyków. Oskar Sobański z pisma „Film” chwalił komedię Chęcińskiego i Mularczyka za dialogi oraz satyryczny potencjał: „W Nie ma mocnych to wszystko, co tak strasznie złości w telewizyjnym dukaniu różnych dyrektorów i działaczy, tutaj – użyte oszczędnie i umiejętnie – brzmi jak najprzedniejszy dowcip”. Cezary Wiśniewski z pisma „Kino” oceniał film następująco w porównaniu z Samymi swoimi: „ten sam przedni dialog, te same krewkie charaktery i kresowa ciepła egzotyka, a ponadto inteligentnie przejaskrawiona aktualność”.
Rok | Festiwal | Nagroda | Laureat |
---|---|---|---|
1974 | Lubuskie Lato Filmowe | Złote Grono | |
Nagroda za pierwszoplanową rolę męską | Wacław Kowalski | ||
Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” | Nagroda za reżyserię | Sylwester Chęciński | |
Nagroda za scenariusz | Andrzej Mularczyk | ||
Nagroda Publiczności | |||
Nagroda za rolę męską | Wacław Kowalski | ||
Festiwal Polskich Filmów Fabularnych | Nagroda Publiczności | ||
1975 | Ministerstwo Kultury i Sztuki | Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia | Sylwester Chęciński |
1978 | Czasopismo „Film” | Złota Kamera za najlepszy film o tematyce współczesnej |