Nike z Delos
W tym artykule przyjrzymy się Nike z Delos w sposób głęboki i szczegółowy, analizując różne aspekty, punkty widzenia i perspektywy związane z tym tematem. Zagłębimy się w jego pochodzenie, ewolucję, wpływ na społeczeństwo i możliwe przyszłe implikacje. Dodatkowo przeanalizujemy różne opinie ekspertów i odpowiednie badania, które rzucają światło na Nike z Delos i jego dzisiejsze znaczenie. Ten artykuł ma na celu przedstawienie pełnego i wzbogacającego spojrzenia na Nike z Delos, mając na celu zapewnienie naszym czytelnikom głębokiego i globalnego zrozumienia tego tematu, który jest interesujący dla szerokiego grona odbiorców.
| |
| Autor |
Archermos (?) |
|---|---|
| Data powstania |
ok. 550 p.n.e. |
| Medium | |
| Wymiary |
0,90 m |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Nike z Delos – starożytna grecka rzeźba z okresu archaicznego, będąca jednym z najstarszych znanych przedstawień bogini Nike. Znajduje się w zbiorach Narodowego Muzeum Archeologicznego w Atenach.
Mierząca 90 cm wysokości rzeźba wykonana została z marmuru paryjskiego. Datowana na około 550 rok p.n.e., odnaleziona została w 1877 roku na wyspie Delos na terenie sanktuarium Apollina i w obecnym kształcie stanowi rekonstrukcję złożoną z wielu fragmentów. Ubytki obejmują prawą rękę postaci od połowy przedramienia, fragment lewej ręki powyżej nadgarstka, prawą nogę poniżej kostki i lewą poniżej kolana.
Na podstawie znalezionej nieopodal bazy z inskrypcją dedykacyjną jest tradycyjnie przypisywana Achermosowi z Chios. Treść inskrypcji głosi: Uderzający z daleka piękną statuę, dzieło zręcznego Achermosa, od Mikiadesa z Chios... Nie ma jednak pewności, czy baza pochodzi z tego właśnie posągu. Istnieją także wątpliwości co do tożsamości przedstawionej postaci, która zdaniem części badaczy może być Gorgoną.
Rzeźba przedstawia uskrzydloną postać kobiecą ukazaną w biegu, z charakterystycznym dla sztuki okresu archaicznego przyklęknięciem. Odziana jest w chiton i peplos, spięte tarczowatymi broszami. Budowę ciała zaakcentowano wcięciem w talii podkreślonym dodatkowo przez pasek. Kończyny górne są zgięte w stawach łokciowych, jedna skierowana jest ku dołowi, druga uniesiona w górę. Na plecach i piętach wyrastają jej skrzydła. Nike zwrócona jest w lewo, jednak głowę i tors ukazano przodem do oglądającego. W uszach postaci oraz wieńczącym czoło diademie widoczne są otwory, w których najprawdopodobniej kiedyś umieszczone były metalowe ozdoby.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k Alfred Twardecki: Mały słownik sztuki starożytnej Grecji i Rzymu. Warszawa: Unia wydawnicza Verum, 1998, s. 142. ISBN 83-85921-75-3.
- ↑ a b c d e John Boardman: Sztuka grecka. Toruń: Wydawnictwo Via, 1999, s. 91. ISBN 83-86642-92-0.
- ↑ a b c d e f Ewdoksia Papuci-Władyka: Sztuka starożytnej Grecji. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 135. ISBN 83-01-13525-5.
- ↑ a b c d e f Greek Art of the Aegean Islands. New York: The Metropolitan Museum of Art, 1979, s. 199. ISBN 0-8076-0947-1.
- ↑ a b c d e f g h Nikolaos Kaltsas: Sculpture in the National Archaeological Museum, Athens. Los Angeles: J. Paul Getty Museum, 2002, s. 54. ISBN 0-89236-686-9.