Nikołaj Golicyn

W tym artykule zajmiemy się tematem Nikołaj Golicyn, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Nikołaj Golicyn to temat, który wzbudził duże zainteresowanie ze względu na jego znaczenie w życiu codziennym, wpływ na społeczeństwo i znaczenie w różnych obszarach. W tym artykule szczegółowo zbadamy Nikołaj Golicyn, badając jego pochodzenie, ewolucję w czasie i wpływ na różne aspekty życia. Od jego wpływu na popkulturę po rolę w historii, Nikołaj Golicyn to temat, który zasługuje na dokładne przestudiowanie. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu przeanalizujemy różne aspekty Nikołaj Golicyn i jego wpływ na współczesny świat. Przygotuj się na zanurzenie w fascynującym świecie Nikołaj Golicyn i odkryj wszystko, co ten motyw ma do zaoferowania!

Nikołaj Golicyn
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1850
Poriecze, gubernia moskiewska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

2 lipca 1925
Leningrad, RFSRR, ZSRR

Przewodniczący Rady Ministrów Imperium Rosyjskiego
Okres

od 27 grudnia 1916?/9 stycznia 1917
do 27 lutego?/12 marca 1917

Poprzednik

Aleksander Trepow

Następca

Gieorgij Lwow

Nikołaj Dmitriewicz Golicyn książę, ros. Николай Дмитриевич Голицын (ur. 31 marca?/12 kwietnia 1850 we wsi Poriecze w guberni moskiewskiej, zm. 2 lipca 1925) – ostatni premier Imperium Rosyjskiego w okresie rządów Mikołaja II (1894-1917).

Życiorys

Urodził się w rodzinie książęcej starego rosyjskiego rodu. W latach 1885–1903 był gubernatorem kolejno guberni: archangielskiej, kałuskiej i twerskiej. Od 1903 senator, od 1915 członek Rady Państwa (frakcja prawicy) i przewodniczący Komisji Pomocy Rosyjskim Jeńcom. Popierany przez żonę Mikołaja II – Aleksandrę Fiodorowną. Przewodniczący Rady Ministrów w okresie 27 grudnia 1916?/9 stycznia 1917 - 27 lutego?/12 marca 1917. Obalony przez rewolucję lutową.

Po rewolucji lutowej odszedł z polityki. Po przewrocie bolszewickim pozostał w Rosji. W latach 1920-22 dwukrotnie aresztowany przez Czeka i GPU. Po aresztowaniu przez OGPU w 1925 skazany administracyjnie przez OSO przy Kolegium OGPU i stracony.

Bibliografia, linki

Przypisy